Tekst Jos Verdonk | Beeld Sandra Hoogeboom
Yvonne Liew-On (1966) werd geboren in Suriname en kwam naar Nederland toen ze tweeënhalf was. Haar jeugd was veelbewogen en in alle opzichten kleurrijk. Haar hoogbegaafde moeder was bewust ongehuwd – “Ze wilde mij, maar geen man!” – toen ze op zeventienjarige leeftijd Yvonne kreeg. “Er zit genoeg humor in mijn leven, maar er zijn ook drama’s geweest. Het was niet allemaal rozengeur en maneschijn.”
Het woelige leven van Yvonne Liew-On zou op zich al onderwerp van een meeslepend boek zijn, maar haar debuut Bloedkoraal is een fantasieverhaal. “Ik houd van sprookjes, legendes en fantasy en mijn boek is een mix daarvan. Het is bedoeld voor kinderen van tien tot honderd.”
Niet alleen haar boek is een mix: dat is Yvonne zelf ook. “De ouders van mijn vader kwamen uit Portugal. Ik heb mijn vader nooit gekend. Verder stroomt er Creools, Indiaas, Hindoestaans, Chinees en Nederlands bloed door mijn aderen. Mijn huidskleur is heel licht, maar Surinamers herkennen mij vaak als een van hen. Dat komt door mijn goddelijke vorm: bigi bonu,bigi bille, heet dat in Suriname”. Ze schatert en dat is niet de eerste keer. “Ik denk dat ik in een vorig leven zwak, ziekelijk en kaal was of zo, want nu ben ik groot, vol en gezegend met een dikke bos haar!”
De auteur begon al in 2001 aan Bloedkoraal. “Ik had het al vrij snel af, maar toen heb ik het jarenlang eindeloos geredigeerd. Daarna heb ik het aangeboden aan uitgeverijen, maar ik kreeg de ene afwijzing na de andere.”
Het sprookje Bloedkoraal speelt grotendeels onder water af, in diverse wereldoceanen. De tienjarige titelheldin van het verhaal, een halfgodinnetje, krijgt van de sneeuwheks Yahla het verzoek om een kostbare, magische spiegel te heroveren, die is gestolen
door oceaan heerser Amkhar. Het is een vermakelijk verhaal vol buitenissige personages en met veel taalgrapjes.
In 2010 besloot Yvonne het roer radicaal om te gooien. “Ik woonde toen in Rotterdam heb een jaar over mijn toekomst nagedacht. Daarna wist ik wat ik wilde: bezig zijn met kunst, muziek en film en niet als jurist op een kantoor mijn leven verspillen. Dus daar ging ik: hup, naar Amsterdam.”
Het manuscript van Bloedkoraal was in 2009 in een diep lade verdwenen en kwam daar pas twee jaar geleden weer uit. “Via Facebook kwam ik bij de kleine uitgeverij Boekscout terecht.”
Yvonne schrijft behalve sprookjes ook theaterteksten, filmscripts en liedjes, speelt piano en componeert. “Ik ben een laatbloeier he? Ik heb rechten gestudeerd, terwijl ik naar de Kleinkunstacademie had moeten gaan. Vanuit de bijstand mag ik mijn bedrijfje Music Divine opstarten, maar alles wat ik verdien wordt ingehouden op mijn uitkering. Ik kan dus niets herinvesteren. Graag zou ik naar events gaan waar ik kan netwerken. Maar om daar te komen en kaartjes voor te kopen heb ik geld nodig, dus dat schiet niet op!”
Ze beschouwt zichzelf als een christen en laat zich inspireren door het boek Een cursus in wonderen van Helen Schucman. “Er staat bijna hetzelfde in als in de bijbel, maar niet die flauwekul over dat homo’s slecht zijn en dat je als man met je dochters kinderen mag maken.. Schucman was hoogleraar psychologie en had de pest aan religie en toen kwam Jezus ineens tegen haar aan lullen! Zelfs zegt ze dat ze dit boek niet geschreven heeft, maar slechts als medium heeft gediend. Dat heet ook wel channelen en dat accepteert de kerk niet. Schucman heeft heel veel weerstand gekregen tegen dit boek, maar ik zeg je: voor de meeste kerkmensen geldt dat als Jezus bij hen op schoot zou zitten ze hem niet eens zouden herkennen…”
Yvonne Liew-On heeft met haar boek een missie. “Met Bloedkoraal wil ik volwassenen en vooral kinderen een spiritueel handvat geven dat ze kunnen gebruiken als ze ergens tegenaan lopen wat ze niet bevalt. Dat kunnen ze met de kracht van hun geest dan aanpakken. En ik wil het beeld dat meisjes van zichzelf hebben verbeteren en ze laten inzien dat ze meer zijn dan een mooie buitenkant.”
UIT: BLOEDKORAAL
Alle onderdanen begonnen onmiddellijk te protesteren.
“Nee, neen, nee”, riepen ze. “Niet de Spiegel, alsjeblieft!”
Vooral de Meermannen. Ze klapperden met hun rugvinnen van boosheid.
Bilar, haar Oppermeerman riep verbijsterd: “Maar, dat is zónde! De Spiegel is een heel belangrijk onderdeel van ons leven geworden.”
Bilar de Oppermeerman bromde weer: “Alle vinnen worden dagelijks gepolijst voor de enorme Spiegel. Speciaal voor u.”
De hofdames riepen in koor: “En niets blinkt toch zo mooi als de zilverglanzend geschubde lichamen van de Koninklijke Meermannen!”
Een parmantige Hofhamerhaai riep ontsteld: “Hun krachtige zilveren staarten zijn zo robuust en massief. Dat heeft toch onderhoud nodig?” En hij gaf zijn echtgenoot – ook een hele knappe Koninklijke Meerman – een zoen in het voorgaan.Maar de Koninginnemin bleef onverbiddelijk. “Waarom zijn jullie toch zo gehecht aan Mensenkindspeelgoed!”, sprak ze ontdaan. Ze verhief zich van haar troon. “Deze Spiegel laat toch alleen maar jullie uiterlijk zien? Terwijl jullie innerlijk nou juist het enige belangrijk is wat telt!”
Yvonne Liew-On – Bloedkoraal
Boekscout €18,99
MUG-lezers kunnen Bloedkoraal winnen door de cryptogram in MUG Magazine op te lossen (zie pdf op deze website). Inzenden uiterlijk 31 januari 2020.
