Tekst José Verwaal | Beeld Fred van der Zee
Het begon allemaal op de plek waar half Nederland in dertien-in-een-dozijn-meubelen Zweedse gehaktballetjes naar binnen schuift. Daar zag Ietje (81) een weefgetouw. “Ik had nog geld van mijn verjaardag en dacht: dat is leuk, dat wil ik ook wel proberen!” Sindsdien weeft ze dagelijks een stukje. Soms een half uur, maar vaker nog een uur, of twee uur, want als ze eenmaal begint, is ze niet te stoppen.
Wol heeft Ietje nog in groten getale in huis. “Ik ben gék op wol”, vertelt ze, “als ik het zie, dan koop ik het. Voorlopig moet ik dat maar niet doen, want ik heb plastic zakken vol. Het wordt er niet beter op in die zakken.” Wat ze precies weeft? “Een sjaal ofzo”, zegt Ietje. “Ik heb ook al een wachtlijst van kennissen die willen dat ik een kleed voor ze weef, maar dat mogen ze toch echt zelf gaan doen.”
Ietje heeft namelijk nog wel meer activiteiten; ze luistert naar de radio, past op de tomatenplant van de buurvrouw (‘er zit al een tomaatje aan terwijl het helemaal niet de tijd is!’), geeft Nederlandse les, doet vrijwilligerswerk, won een oorkonde voor Oma’s Soep, samen met Sergio van First Dates – “Hij wil een kop koffie met mij drinken, maar het is geen date hoor!” – maakt kaartjes, haakt, breit en knoopt haar eigen tapijten. “En ik wil nog wel eens leren kantklossen. Dat lijkt me leuk!” Elke avond weeft ze weer. Mokumse radio op de achtergrond, en weven, weven, weven maar. Ietje: “Als ik wist hoe leuk het was, was ik eerder begonnen!”
Gelukkig ben je ook op je eenentachtigste nog niet te oud om ergens aan te beginnen.
Wil jij ook in Mijn Hobby? Stuur een mail naar service@mugweb.nl
