Tekst Jos Verdonk | Beeld Erik Veld
Sol Bouzamour (36) is een energieke spraakwaterval die geen blad voor de mond neemt. “Mensen denken dat mijn boek over narcisme gaat, maar daar heeft het niks meet te maken. Joshua doet alles om zich te bewijzen voor zijn grote liefde, Dee. Het is een liefdesepos: niets meer en niets minder.”
Bouzamour is de persoonlijke ontdekking van Robbert Ammerlaan van uitgeverij Hollands Diep. “Hij vertelde me dat hij wat alinea’s van mijn manuscript las en zei: ‘Deze gast moeten we hebben.’”
Sol Bouzamour was personal trainer, horecabeveiliger, jongerenwerker in Amsterdam-West, maar werkte ook in een seksshop op de Wallen en zat twee jaar in de cel. “Ik heb alles gedaan wat God verboden heeft, honderd keer mijn hoofd gestoten en domme dingen gedaan. Zo heb ik mezelf wel leren kennen. Vier jaar geleden begon het een beetje te knagen. Ik ontdekte dat al die doe-baantjes niks voor mij waren. Ik wilde iets met mijn creativiteit doen. Ik ging schilderen, abstract werk. Dat was fokking lekker!”
Daar bleef het niet bij. Bouzamour ging ook schrijven en zo’n drie jaar later ligt zijn debuutroman Narcissus in de schappen. “Ik heb alles links laten liggen en me erop gestort. En in drie jaar tijd ben ik tot dit meesterwerk gekomen. Het is echt een fucking meesterwerk, ha ha!”
Of dat echt zo is, moeten de literatuurpausen maar uitmaken, maar één ding is zeker: Narcissus is rauw, ongepolijst, politiek incorrect en verveelt geen moment. “Ik heb er zelf een hekel aan als ik een boek lees en denk, mán, ga er toch in! Ik hoef niet vijf pagina’s te lezen hoe een personage een kop koffie zet. Dat is Nederlandse literatuur voor mij: ‘Ik liep naar de keuken en ik pakte de pot met pindakaas.’ Ik wilde een snelle en filmische roman schrijven. Ik krijg veel reacties van mensen. Die zeggen: ‘Ik lees zelden een boek, dat van jou heb ik in een mum van tijd uitgelezen’.”
In Narcissus doet de Marokkaanse Joshua zich voor als een jood. Het boek is zeker geen autobiografie, maar Bouzamour ontleende veel elementen uit zijn eigen leven en zijn bizarre ervaringen op de Wallen. “Als puber wilde ik van alles zijn, behalve Marokkaans. Ik heb mijn ex – de ‘Dee’ uit mijn roman – in het echt ook wijsgemaakt dat ik een Israëliër was. Toen ik dat opbiechtte, begon ze te janken. Ik wil juist niet aan ras gebonden zijn: ik ben een universele ziel. Of je nu in Zuid-Afrika geboren bent of in de Pijp: we zijn allemaal hetzelfde.”
De ouders van Bouzamour komen uit Tétouan, een provincie in het noorden van Marokko. Zij behoorden tot de eerste generatie gastarbeiders In Nederland. Sol, een verkorting van Solaiman, werd geboren in Amsterdam. “Ik ben niet meer gelovig. Ik denk dat het geloof mensen geestelijk tegenhoudt. Ik heb het losgelaten. Het interesseert me niet wat anderen van mij vinden: het is mijn leven.” Als Bouzamour zijn geboorteland bezoekt, gaat hij niet naar Tétouan, maar naar Marrakesh. Hij is daar minstens vier keer per jaar. “Vergeleken met Marrakesh is Amsterdam heel bekrompen. Ik ga er niet heen voor de luxe en decadentie, maar voor de cultuur en het buitenleven. Marrakesh heeft een boeiende uitgaanscultuur en men is heel open minded: er loopt een mix rond van de meest uiteenlopende authentieke zielen. Ik heb wel eens Hollandse vrienden meegenomen naar Marrakesh. Die zeiden: ‘Wat is er mis met de Marokkanen in Nederland, wat is er mis met ze?’”
Nog voor Narcissus uitkwam, kon Bouzamour dankzij zijn uitgever Ammerlaan naar het Boekenbal. “Het was leuk, een geile bende. Ik ben heftiger feestjes gewend, maar het Boekenbal is gewoon een literair seksfeest.”
Bouzamour wil in de loop van dit jaar zijn schilderijen exposeren. Bert Kommerij werkt aan een documentaire over hem, The making of Sol Bouzamour. Zijn tweede boek is inmiddels voor tachtig procent klaar.
UIT: Narcissus
De winkel was gevestigd in een kleine, huiselijk aandoende ruimte met rode wanden en een rode vloer, met vernis afgewerkt hout. Het rook er naar hout en rubber. De ruimte had een oubollige uitstraling, vond ik. Dildo’s en vibrators in werkelijk alle maten, van pinkgrootte tot een paardenlul. Jezus. Zwepen, stokken, tuig, maskers en pakken alsof het een gladiatorenwinkel was en Marcus Aurelius elk moment binnen kon lopen. Apparaten waaraan je edele delen kunt plakken, naaien, stikken en schroeven, en machines waarin je je edele delen kunt proppen. Leer, latex, rubber, nepkutten, neplullen, neptieten, glijmiddel, condooms, siliconen, porno, en nog meer porno, dvd’s, video’s, cd’s, er kwam geen einde aan.
Het krankzinnigste wat er lag was een imitatie-ak-47, met aan het einde van de loop een dildo. De Invader. Zou er ook maar iemand zijn die dit werkelijk gebruikte? Verbijsterd bleef ik ernaar staren. Cultuurschok.
‘Gaaf ding hè?’ hoorde ik iemand achter me zeggen Het was een gast die op Gerard Joling leek. Aan de manier waarop hij liep leek hij me overduidelijk een nicht.
‘Kopen mensen dit echt?’ vroeg ik verbijsterd.
‘De elitekliekjes zijn er dol op. Kicken hè. Ik heb hem zelf ook een keer gebruikt. Paar gram coke en poppers erbij en je hebt een topavond. Zelfs de buren aan de overkant hadden het gehoord. Lekker geil. Extremistisch.’
Sol Bouzamour, Narcissus
Hollands Diep €19,99
MUG-lezers kunnen Narcissus winnen door de cryptogram in MUG Magazine op te lossen (zie pdf op deze website).
