‘Ik wil een burgemeester zijn voor alle Amsterdammers, dus ook voor u, mevrouw Poot.’ Dat zei burgemeester Femke Halsema tijdens het ingelaste raadsdebat over de nasleep van de antiracisme-demonstratie op de Dam. Gezien de motie van wantrouwen tegen Halsema, die mevrouw Poot namens de VVD indiende, ziet mevrouw Poot dat niet zo zitten.
Maar mevrouw Halsema wil ook uw burgemeester zijn. Ik weet niet wat u hiervan vindt. Dat moet u maar zelf beantwoorden. Maar Halsema wil ook een burgemeester voor mij zijn. Tsja, nou ja, als zij dat leuk vindt, lintjes in naam van mij door te knippen en daarna een port, sherry of jus de orange achterover te keilen, ach ze doet maar. Daar moet het echter wel bij blijven. Ze wordt er verdomde goed voor betaald trouwens. U heeft het al gemerkt. Politici zijn nou niet bepaald mijn beste vrienden. Zou het aan het gekonkel liggen?
Sommigen zeggen overigens dat een gekozen burgemeester beter is. Een gekozen burgemeester wil vaak echter meer zeggenschap krijgen, dan alleen maar over de openbare orde. Hij of zij wil ook op andere terreinen het beleid uitstippelen. Wie is dan de baas in een gemeente? De gemeenteraad als hoogste gekozen orgaan of de gekozen burgemeester. Zeg het maar!
In hetzelfde raadsdebat probeerde D66-voorman Reinier van Dantzig de VVD te overtuigen om de motie van wantrouwen niet in te dienen. Hij deed dit door te zeggen dat de VVD altijd een goede bestuurderspartij is. Dat D66 altijd prima heeft samengewerkt met de VVD in het Amsterdamse bestuur. Dat de motie van wantrouwen het niet zou halen was geen verrassing. De verrassing zat hem in de opmerking van Van Dantzig. D66 heeft al afscheid genomen van de huidige coalitie van GroenLinks, PvdA, SP en D66 en keert terug in de schoot van die andere -liberaalconservatieve partij.
Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond
