Vijftig Amsterdammers krijgen een ‘pauzeknop’ voor hun schuld. De gemeente gaat deze mensen, die maximaal 5.000 euro schuld hebben, een ‘renteloze sociale lening’ verstrekken.
Voor mensen met een kleine schuld tot 5.000 euro gaat de gemeente een pilot starten. Zo wil de gemeente hen helpen van hun schuld af te komen. De schuld wordt gefixeerd door het inzetten van een ‘pauzeknop’. Dan komen er geen (nieuwe) incasso- en invorderingskosten bovenop. De schuld loopt daarmee niet op, schrijft wethouder Moorman (PvdA) aan de gemeenteraad. ‘Om mensen te verleiden sneller hulp te zoeken, starten we eind dit jaar met de pilot ‘renteloze sociale lening’. We hanteren een rente van 0% voor de sociale lening voor het afkopen van kleine schulden tot 5.000 euro. Het doel van de pilot is om te onderzoeken of we hiermee Amsterdammers met kleine schulden eerder weten te bereiken, waardoor we duurdere hulpverlening weten te voorkomen.‘ Voor deze aanpak kreeg Moorman complimenten van de gemeenteraad (commissie WIO) op woensdag 2 december.
Kostendelersnorm
Bij de behandeling van de begroting 2021 vroegen een aantal partijen in de raad aan wethouder Groot Wassink (GroenLinks) of hij de kostendelersnorm in de Participatiewet kon opschorten voor alle mensen in de bijstand, nu zoveel mensen het moeilijk hebben door de corona-crisis. Maar dat kan niet, zei de wethouder, omdat het gaat om een wettelijke regeling. ‘We bekijken het per geval, dat kan wel’, aldus de wethouder. Voor wie het niet weet: de kostendelersnorm betekent dat als je samenwoont met meer volwassenen, de gemeente je bijstandsuitkering daarop aanpast. Hoe meer volwassen personen in je huis wonen, hoe lager je uitkering.
Kansenongelijkheid
Met een meerjarenaanpak wil de gemeente de kansenongelijkheid in de samenleving aanpakken. De gemeenteraad ging vooral in op het onderwijs. ‘Tegengaan van kansenongelijkheid begint bij het onderwijs’, aldus enkele raadsleden. Er was veel lof voor de aanpak van wethouder Moorman, die zei een ‘enorme ambitie’ te hebben om dit vraagstuk op te lossen. ‘Maar het is een zaak van lange adem.’ In de aanpak van de gemeente gaat het om een drietrapsraket. Naast het versterken van bestaande programma’s en inspanningen gaat de gemeente ‘ongelijk investeren’ bij het verminderen van (kansen)ongelijkheid. Met als derde punt het aanpakken van ‘systeembarrières’: ‘vooral wetten of regels in beleid of uitvoering die met goede reden tot stand zijn gekomen, maar die onbedoeld kansenongelijkheid vergroten’.
