Oud zijn is het nieuwe jong. Het is niet meer zo dat je na je zeventigste voorgoed achter de geraniums verdwijnt om alleen nog maar bezig te zijn met bingo, rollators en de plotwendingen in The bold and the beautiful. De bandleden van NoBinGo repeteren iedere donderdagmiddag in een geïsoleerde oefenruimte van poppodium Duycker in Hoofddorp. In het Duyckercafé is het open inloop. Een groep senioren zit gezellig aan de koffie, thee of iets sterkers. Een deel van de aanwezigen gaat straks zingen in seniorenrockkoor My Generation.
Misha de Jong werkt voor zorg- en welzijnsorganisatie Amstelring. “Ouderen worden zo in een hoekie gedouwd! Wij organiseren dagbestedingen voor mensen met een medische indicatie zoals dementie, maar ook voor de groeiende groep fitte en energieke senioren die niet de hele dag thuis wil zitten.”
Geen traditionele dagbesteding
De Jong gaat ons voor naar een van de oefenruimtes van Duycker. “Een tijdje geleden stelde ik me met mijn collega’s Mara en Roos voor hoe onze eigen dagbesteding eruit zou moeten zien als we oud zijn. Wij waren het eens dat we de traditionele dagbesteding vreselijk vonden. Geen bingo dus voor ons maar wat dan wel? Ik wil dan lekker aan de bar zitten, een wijntje drinken en een beetje cultureel geprikkeld worden. En er hoort muziek bij! Onno Blom, programmeur van poppodium Duycker zei: ‘Ons café staat overdag leeg!’ Zo is het begonnen.”
In de zomer van 2018 werd een eerste seniorenband geformeerd en in december een tweede. Die horen we nu achter de wand van de oefenruimte aan het werk. Misha opent de deur. In de kleine ruimte daarachter zijn zeven senioren aan het jammen. De repetitie zit er op, maar ze gaan nog even door.
Drummer Rita tikt af en de band speelt Summertime. Vervolgens klinkt Sweet Home Chicago – vooral bekend van The Blues Brothers – en ten slotte Just a Little Bit van Rosco Gordon. Daarna is het tijd voor koffie, kraantjeswater en een gesprek.
Geraniums
Allereerst gaat het over de naam. Daar wordt nog goedmoedig over gekibbeld. De De Besteders viel snel af. Er werd even gedacht aan NADGER (Niet Achter De GERaniums), maar nu lijkt NoBinGo favoriet. De leden mogen nog zo verschillen, over één ding zijn ze het roerend eens: gezapig bingo spelen in Huize Avondrood zit er de komende twintig jaar niet in.
NoBinGo bestaat uit vier jongens en drie meisjes op leeftijd. Edward is 66 en speelt saxofoon. “Ik was cognitief gedragstherapeut bij GGZ Leiden. Behalve met saxofoon spelen, hou ik me bezig met de geschiedenis van mijn woonplaats Leiderdorp. En ik heb een volkstuin!” André is 76 en speelt gitaar. “Tijdens mijn werkzame leven was ik chemisch analist, maar ik ben al vijftien jaar met pensioen. Ik speel ook viool.” Basgitaris Pieter is 72: “Acht jaar op de grote vaart gezeten en heb daarna in de procestechniek gewerkt. Mijn laatste band stopte ermee en toen ben ik gaan zoeken.”
En dan is er nog Peter (75), de gitarist van NoBinGo. “Ik was geluidstechnicus en heb veel in de theaterwereld en geluidsstudio’s gewerkt. Al vanaf mijn dertiende is muziek mijn hobby. Ik zat in bands als The Moving Strings en The Zipps.”
‘Lovely’ Rita is met haar 62 lentes de benjamin van de band. Ze speelt drums en werkt nog, als beleidsmedewerker bij een gemeente. “In december 2017 kreeg ik de kolder in mijn kop en heb toen een elektronisch drumstel gekocht. Ik volg online drumlessen via Youtube. Echt fysieke lessen zijn best prijzig en dan zitten ze je maar achter de vodden aan. Daar heb ik helemaal geen zin in!”
En dan zijn er de twee zangeressen, de Agnetha en Anni-Frid van NoBinGo. Els (70) is de blonde. “Altijd in de damesmode gezeten en heb bij Claudia Sträter gewerkt. Ja, dat bestaat nog steeds: dat is een beetje chique damesmode.” En Laura (66) is de donkere. “Ik was grondstewardess, recepioniste en telefoniste. Sinds tien jaar heb ik een praktijk als regressietherapeut. En ik ben oma van vijf kleinkinderen. De oudste is al vijftien! En ik heb een boek geschreven: Uit de klei getrokken.”
Laura en Els zingen ook in het rockkoor My Generation. De bedoeling is dat NoBinGo uiteindelijk My Generation gaat begeleiden, maar dat is nog toekomstmuziek.
Onderbroeken
NoBinGo is de voormalige ‘Band 2’. “Dat vraagt om een stukje voorgeschiedenis”, stelt Rita enigszins plechtig. “Het begon ermee dat Betty Swart een band op wilde richten. Amstelring heeft toen een oproep geplaatst: bandleden gezocht! Daar heb ik ook op gereageerd, maar twee drummers in één band kan niet. Daarom is het ploegje rond Betty Swart ‘Band 1’. Er zitten een paar zeer ervaren knakkers in en ze zijn al een aantal stappen verder. En daarom zijn wij Band 2. Zo is het dus historisch verantwoord: dat je daar effe rekening mee houdt!”
“We spelen wat we allemaal leuk vinden”, zegt Els, “maar houden rekening met onze mogelijkheden. Ik kan wel zeggen: ‘Ik wil dit of dat zingen!’, maar als dat voor de gitarist niet te doen is, is dat niet leuk!”
Rita: “Zolang het maar nummers zijn die me pakken. Maar technisch gesproken heb ik nog allerlei belemmeringen. Bossanova of andere Latin-ritmes kan ik nog niet spelen.”
Laura: “Maar we hebben nog maar vier keer gerepeteerd hè? We zijn nog aan het uitzoeken wat er bij ons past!”
Els: “Misha gaf ons de sleutel en zei: ‘Ga maar beginnen!’ Dan draagt iemand bijvoorbeeld Windows of my eyes aan en dan zeg ik: ‘Leuk, dan doen we dat!’”
Pieter: “Ik ben tussen aanhalingstekens een beetje de arrangeur van de band, pin me er niet op vast. Ik vind het leuk om dingen uit te zoeken.”
“Zo blijven we geestelijk scherp”, zegt André.
“Ik kom tijd tekort!’, zegt Edward. “De opa’s van vroeger waren echt oude mannen. Die deden niet zoveel meer. Die tijd is gelukkig voorbij!”
Els: “Al die jonge mensen die bang zijn om oud te worden, dat is allemaal maar een vooroordeel.”
“We willen nog heel veel spelen”, zegt Pieter. “Paradiso! Ziggo Dome! Het ouwe werk, maar ook Amy Winehouse! En onderbroeken mogen het podium opgegooid worden hoor: Zolang ze maar schoon zijn!”
Rita: “Laten we eerst maar eens vreselijk goed worden. Tegen die tijd gaan we een dikke subsidieaanvraag doen en op tournee door Europa. Met van die leuke jonge jongetjes als roadies.”
“En veel drank!”, zegt Els.
Dat is een mooi moment om naar het Duyckercafé af te zakken. Een dj – op leeftijd – draait er plaatjes. Hier en daar wordt een voorzichtig pilsje besteld. Misha de Jong van Amstelring: “Je moet dit een beetje als een proef zien. Amstelring wil op meer plekken seniorenbands opstarten. We zijn al aan het kijken in Amstelveen.”
