Tekst Jos Verdonk | Beeld Sandra Hoogeboom
Oliver Reps (1966) is schrijver en kinderboekhandelaar, maar is dat niet altijd geweest. Reps studeerde economie aan de UvA en werkte daarna twintig jaar bij de rijksoverheid en de gemeente Amsterdam. “Het was niet zo dat ik gillend wegrende, maar ik schrok van de gedachte dit werk nog eens twintig jaar te moeten doen. Toen heb ik op een dag besloten om een kinderboekenwinkel te openen.’
Reps begon met zijn roman achter zijn eigen toonbank. “Het is een kleine winkel en ’s ochtends is het niet zo druk, maar wegrennen kan niet. Zo houd ik wat vrije uurtjes over om te schrijven.”
In zijn romandebuut De dag die nooit komt kijkt de zeventienjarige Ilias terug op zijn relatief korte leven. “Het is nacht en Ilias zit op zijn kamer en dwaalt wat door zijn ouderlijk huis. Door zijn hoofd spoken allemaal herinneringen, flashbacks, filmfragmenten en liedteksten: alles loopt door elkaar. Het is in de ik-vorm geschreven en behalve over Ilias zelf gaat het over zijn vijf jaar jongere zusje Evi en zijn vriendinnetje Polly. Er is iets gebeurd en hij is op een soort eindpunt terechtgekomen.”
De dag die nooit komt begint poëtisch, klein en romantisch, maar het einde is behoorlijk donker. “Mijn boek gaat over liefde, dood en de rol van de willekeurigheid in het leven van een mens. Ik vond het best heftig om te schrijven. Er komt veel narigheid in voor en je gaat je toch identificeren met je hoofdpersoon. Soms was het alsof ik een soort van tweede leventje leidde naast mijn eigenlijke leven.”
Reps heeft lang aan zijn boek gewerkt en daarna kostte het nog veel tijd om een geschikte uitgever te vinden. “Je moet niet vergeten: ik ben geen geroutineerd schrijver en dit is mijn debuut. Ik heb weliswaar mijn hele leven geschreven maar dan vooral beleidsstukken.
Fictie schrijven is toch echt iets anders. Het is een ambacht, een enorm leerproces.”
De debutant liet zich inspireren door films als Donnie Darko en What’s eating Gilbert Grape en uiteraard de klassieke roman The catcher in the rye van J.D. Salinger. “Daar komen personages in voor die een beetje met hun ziel onder hun arm lopen, die introvert zijn maar ook nadenken. Dat intrigeert mij. In zulke films en romans zijn de jonge personages altijd een beetje te volwassen voor hun leeftijd en dat geldt misschien ook een beetje voor Elias.”
De schrijver won met zijn debuut tot zijn eigen verrassing in oktober de prijs voor het Beste Boek voor Jongeren 2019. ‘Jongeren’ staat in dit geval voor lezers tussen de vijftien en achttien jaar. “Ik was het meest opgetogen toen ik genomineerd was. Dat had ik echt niet zien aankomen. Mijn boek werd weliswaar op internet fantastisch besproken, zoals door lezers van de boekenwebsite Hebban, maar aan de grote kranten en tijdschriften is het volledig voorbij gegaan.”
Toen hij wist met wie hij moest concurreren achtte hij zich niet volledig kansloos. “Niet omdat ik dacht dat ik het beste boek had geschreven, maar ik had wel het gevoel dat mijn boek goed aansloot bij de belevingswereld van deze leeftijdscategorie. Dat bleek te kloppen.”
De debutant is blij met zijn prijs. “Erkenning is altijd fantastisch. Uiteraard verwacht je niet dat mensen in de rij voor je staan om te applaudisseren, maar je hebt hard aan een boek. Iedereen zoekt altijd erkenning.”
Door de donkere kant van het verhaal is De dag die nooit komt niet geschikt voor al te jonge lezers. “Mijn twaalfjarige dochter leest graag, maar ik vind haar nog een beetje te jong voor dit boek. De thematiek is net iets te heftig. Maar op een dag zal ze het lezen.”
Oliver is inmiddels aan een nieuw boek begonnen, waar hij nog niet veel over kwijt wil “Het zal iets anders worden dan dit, misschien iets minder heftig, hoewel er toch wel weer overeenkomsten zullen zijn.”
Intussen moeten we het met zijn debuut doen. Waarom iedereen en vooral vijftien- tot achttienjarigen dat moet lezen? “’Nou. Het is niet al te dik, ideaal dus voor op je leeslijst. En het gaat ergens over.”
De boekhandel van Oliver Reps (+compagnons) heet Casperle: casperle.nl
UIT: DE DAG DIE NOOIT KOMT
Later, op weg terug naar huis, stelde ze voor om een keer ’s nachts te gaan. Bij volle maan, om de boselfen en waternimfen te zien dansen. Want als er boselfen en waternimfen bestaan, dan wonen ze vast op een plek als deze. En als ze dansen, dan dansen ze bij voorkeur bij volle maan, dat weet immers iedereen.
‘Ja, goed idee, dat gaan we doen’, zei ik.
‘Heeft deze plek eigenlijk een naam?’ vroeg ze toen.
Ik had er nooit bij stilgestaan, we noemden de kreek altijd maar ‘de kreek’ of ‘het kreekje’. En ik vroeg me af of iemand wist dat-ie überhaupt bestond. Want we zagen zelden iemand in het bos, heel sporadisch kwam je een wandelaar tegen, maar nooit hier in de buurt.
‘Dan noemen we hem toch “Elias’ Kreek” stelde Evi voor.
Als eerbetoon. Aan mij. Omdat ik ‘m had ontdekt. Of misschien als grap, want bij Evi weet je dat nooit.
Oliver Reps – De dag die nooit komt
Uitgeverij De Harmonie €17,50
MUG-lezers kunnen De dag die nooit komt winnen door de cryptogram in MUG Magazine op te lossen (zie pdf op deze website). Inzenden uiterlijk 30 november 2019.
