Tekst Trudy Adminraal | Beeld Fred van der Zee
Als Gertjan Koele (64) klust, krijgt hij het Pippi-Langkousgevoel: “Zo van: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan. Als ik iets wil maken, begin ik gewoon.”
Gertjan noemt zijn hobby ‘prutsen’. In het dagelijks leven werkt hij bij een woningcorporatie. “Dat is veel praten. Prutsen is een mooie tegenhanger. Als je klust, zijn dingen maakbaar. Je kunt iets steviger maken door er een schroef in te draaien. Bij mensen is dat iets lastiger.”
Het begon met brommertjes toen hij een jaar of 15 was. “Wij woonden in Leidschendam, vlak bij Den Haag. Daar reed iedereen op een zwarte Kreidler. Opgevoerd natuurlijk. Ik wou ook zo’n ding.” Zijn eerste brommertje werd een snel brommertje. “Je kocht snelle spullen of je maakte hem sneller. Cilinders uitvijlen, oppimpen. Later heb ik eindeloos geprutst aan een motorfiets. We gingen ermee op vakantie en op de rondweg bij Lyon deed ’ie het niet meer.” Hij lacht er nog om. “Er gaat altijd van alles kapot maar dat vind ik gewoon leuk.”
Technische vragen zoekt hij op Youtube op. “Dan leer je van iemand aan de andere kant van de wereld hoe iets moet. Ik kom ook graag in de Buurtwerkplaats Noorderhof, naast het Sloterparkbad. Er lopen mensen rond die ook denken er verstand van te hebben, daar zit altijd wel een goed idee bij.’’
Daar kon hij een tafeltje lassen en een kast maken waar hij kratten in zette. ‘’Dan zie ik iets en denk: dat kan ik ook. Nu maak ik een bakfiets voor de hond.“ De onderdelen vond hij voor een prikkie op Marktplaats. ‘’Vroeger zocht ik in het blad de Via Via. Zo wist ik een motorfiets op de kop te tikken van NSU, een Duits merk. Hij ligt al meer dan tien jaar in delen uit elkaar. Als ik met pensioen ga, moet ie klaar zijn. Dan wil ik ermee over de Alpen rijden.’’
