Tekst Marcel Schor | Beeld Sandra Hoogeboom
“De schrik zit er door het coronavirus goed in. Je weet niet wie er besmet is en je hoort verhalen over de terugkeer van het virus. Veiligheid staat bij ons op de eerste plaats, we willen niet een dierbare verliezen. We houden ons aan de voorschriften. De kinderen zitten weer op school en dus wassen ze bij thuiskomst hun handen.
In het begin hielden we binnenshuis anderhalve meter afstand en stopte ik de kinderen in aparte kamers en zaten ze links en rechts op de bank. We knuffelen nog steeds maar minder dan normaal en we geven kusjes in de lucht. We blijven voorzichtig.
Financieel hebben we het zwaar. Ik moet het doen met een bescheiden huishoudbudget. Elke euro moet ik eerst tien keer omdraaien voordat ik die uitgeef. Maar soms gaat het mis, dan sta ik bij Dirk voor de kassa en blijken de boodschappen een stuk duurder dan verwacht. Ik laat een deel terugleggen en een andere keer reken ik toch maar gewoon alles af. Er is dan de rest van de week alleen nog geld voor brood en melk. Het is overleven. Ik kom een beetje op adem de twintigste van de maand als de toeslagen binnenkomen.
‘elke euro moet ik tien keer omdraaien’
Af en toe red ik het niet en moet ik noodgedwongen lenen bij familie. Ik leen nooit meer dan honderd euro. Ik zou degene van wie ik leen niet meer onder ogen durven komen wanneer ik niet meer kan terugbetalen. Ik zie mensen lenen die vervolgens in grote problemen komen, maar dat gaat mij niet overkomen.
De kinderen komen wel eens thuis met verhalen over klasgenoten die fruit en crackers en dit en dat bij zich hebben. Ik vertel ze dat we dat niet kunnen betalen vanwege de hoge vaste lasten en dat ik niet wil dat we in de schuldsanering terecht komen. Ook zeg ik dat er mensen zijn die het een stuk minder hebben dan wij, zoals kindjes in Afrika.
Mijn dochter heeft een bijbaantje en wat ze verdient, mag ze houden. Ze mag vijf euro per week vrij besteden. Het overige deel gaat in een spaarpotje. Ik vertel haar dat het verstandig is om geld opzij te leggen voor later. Als ik echt geen geld meer heb, moet ze haar eigen maandverband kopen.
We hebben een gezinsspaarpotje. Een keer in de week stopt iedereen er een euro in. Af en toe kopen we er iets leuks van. Of ik gebruik het als noodpotje, maar alleen als ik echt geen rooie cent meer heb.
Ik gebruik een kladblokje van de Wibra als huishoudboekje waarin alle inkomsten en uitgaven staan. Op de koelkast hangen een boodschappenlijstje en een schema met wat we maandag tot en met zondag eten. Ik kook voor een aantal dagen en dat gaat prima. Gelukkig heb ik geen moeilijke eters.
Door de coronacrisis ben ik meer kwijt aan eten en drinken omdat we met z’n allen vaker thuis zijn. Je zit maar op de bank te hangen en dan zie je tijdens de televisiereclame lekkere dingen voorbij komen. Verveling maakt hongerig en niemand wil met een knorrende maag rondlopen.
Een keer in de week maken we er een gezellige avond van met een zak chips en zelfgemaakte popcorn en zet ik limonade op tafel.
Die gratis voedselpakketten van Abdelhamid Idrissi van de Studiezalen zijn een geweldige steun in de rug en geeft verlichting van mijn zorgen. In het pakket zitten uien, wortels, aardappelen en fruit. De laatste keer zat er kip bij. We hebben er heerlijk van gegeten.
Er zijn veel gezinnen die er niet voor uit willen komen dat ze gebruik maken van die pakketten. Ze schamen zich en zijn er tegelijkertijd blij mee. Ze knokken om hun kinderen niet tekort te doen. Wanneer je ’s avonds met de kinderen voor de buis zit en je hebt een beetje eten, dan geeft dat een stuk gezelligheid en als moeder een fijn gevoel.
‘ik kan nergens meer op bezuinigen’
Het belangrijkste is dat we gezond blijven. Ik hoop dat er snel een vaccin tegen corona komt. Maar ik vrees dat er daarna een economische crisis komt, dat we moeten inleveren en dat alles duurder wordt. Straks kom ik misschien echt niet meer rond en zitten we in de problemen. Ik let al extreem goed op mijn uitgaven en kan nergens meer op bezuinigen. Er is gelukkig nog het park waar we naar toe kunnen voor een potje voetballen.
Er is al veel stille armoede in Amsterdam. Ik zie kinderen die zonder eten naar school gaan. Je komt liever niet in de problemen, maar je zult het uiteindelijk moeten doen met de middelen die je hebt.”
Om privacyredenen is Sarah een gefingeerde naam
Heeft u een Stadspas met een groene stip? En heeft u behoefte aan een shopper met groente&fruit met veel korting?
Stuur dan een mail via het aanmeldingsformulier op boerenvoorburen.nl of bel naar Studiezalen: 020 215 7054
