Tekst Marianne Goet | Beeld Sandra Hoogeboom
Al snel na de start van zijn praktijkonderwijs-stage blijkt dat Gino veel kletst en moeite heeft met concentreren. Collega’s wilden niet meer met hem samenwerken omdat ze te veel werden afgeleid. ”Ik mopperde ook best vaak; over de regen, een kapotte fiets of pijntjes”, vertelt Gino eerlijk. Zijn teamleiders noemden hem soms de jongste 70-jarige die ze kenden. “In het begin kon ik niet zo goed tegen deze grapjes, dan liep ik meteen weg. Maar ik heb hier ook geleerd hoe ik irritaties moet aankaarten.”
Lawaai
Uiteindelijk blijkt de oplossing voor het geklets simpel. Gino gaat aan de slag in het gedeelte van de werkplaats waar alle houtmachines staan. Door het lawaai loopt iedereen met gehoorbeschermers en is een goed gesprek voeren niet meer mogelijk. Hij wordt verantwoordelijk voor het demonteren van pallets, die zijn collega’s daarna verwerken tot mooie gladde planken. En vanaf dat moment werkt hij aan één stuk door. “Als ik niks doe, dan komt de hele werkplaats tot stilstand en heb ik mijn collega’s op mijn nek.”
Daar wordt ook duidelijk dat Gino veel interesse heeft in alles wat met machines te maken heeft. Hij maakt ze schoon en wil precies weten hoe ze werken. Inmiddels assisteert hij de voormannen bij het bedienen van de machines.
T-shirt
Gino rondde zijn stage uiteindelijk netjes af, haalde zijn diploma en doet nu een mbo-2 opleiding. “Het moment dat ik hoorde dat ze mij hier graag in het team wilden hebben, dat was zo mooi. Ik heb een contract bij Pantar gekregen, ik heb mijn doel behaald”, vertelt hij enthousiast. ”En als ik dan de tafels van die Amsterdamse ontwerper zie, waarvoor wij hier pallets hebben gesloopt, hout hebben geschaafd en geplakt, dan ben ik echt trots. Ik kan hier zoveel leren.”
Gino heeft inmiddels alweer een nieuw doel voor ogen. “Dit shirtje moet een ander kleurtje krijgen”, zegt hij, terwijl hij naar zijn rode T-shirt wijst. “Blauw of zwart, net zoals de voormannen en de collega’s die de machines bedienen.”
met medewerking van Pantar
