“Een kwart van de kinderen leeft in armoedegezinnen”, zegt Yassmine El Ksaihi, D66-raadslid in de Amsterdamse gemeenteraad, verontwaardigd. Ze herhaalt het nog een keer om te benadrukken hoe erg zij dat vindt. “Een kwart van de Amsterdamse kinderen groeit op in armoede.” Dat zijn gewoon de feiten en die geven een schokkend beeld, vindt El Ksaihi. “Amsterdam scoort bovendien slechter dan andere grote steden in ons land.”
En wat haar nog meer stoort: Amsterdam geeft ongeveer 100 miljoen euro uit aan armoedebeleid maar weet de zwakste gezinnen niet goed te bereiken. Als voorbeeld noemt ze de pc-regeling voor schoolgaande kinderen. “In kwetsbare gebieden maakt maar een deel van de kinderen gebruik van deze regeling, maar in Amsterdam-Zuid doen bijna alle kinderen mee.“ Het raadslid wil ermee zeggen dat het beleid wel goed is, maar de uitvoering niet altijd.
Armoedebudget
In Amsterdam zijn 29 regelingen voor mensen met een laag inkomen, zegt El Ksaihi. “Maar veel mensen kennen niet alle regelingen en missen daardoor vaak iets waar ze recht op hebben.” Dat wordt nog verergerd door het feit dat niet de gemeente al deze regelingen uitvoert: een deel is uitbesteed aan derden. “Dan moet je dus steeds opnieuw een formulier invullen.”
El Ksaihi pleit voor één armoedebudget en een ‘casemanager’ van de gemeente die dat budget beheert. “Dan kan een flink aantal aparte regelingen vervallen en kan er door de casemanager maatwerk worden geleverd per gezin of aanvrager.” Het doel moet zijn het beter bereiken van langdurige armen en het toegankelijker maken van de armoederegelingen. Ze benadrukt dat dit geen voorstel is om een bezuiniging door te voeren. “Op deze manier wordt elke euro armoedegeld beter besteed dan nu met minder bureaucratie.”
Overheid grootste schuldeiser werkende armen
Gezinnen die in armoede leven, lopen sneller de kans om schulden te maken, zegt El Ksaihi. En dat geldt niet alleen voor mensen met een uitkering, ook werkende armen hebben vaak schulden. El Ksaihi: “Extra pijnlijk is het feit dat de overheid vaak de grootste schuldeiser is van arme mensen. Lichtpuntje is dat het aantal mensen met een schuld daalt, maar daar staat tegenover dat het schuldbedrag per persoon stijgt. Juist omdat de overheid de grootste schuldeiser is van arme mensen, moet zij veel sneller in actie komen om mensen te helpen om schulden te voorkomen.”
Als voorbeeld noemt ze het beleid van ziektekostenverzekeraars om pas na zes maanden wanbetaling op te treden. “Veel te laat, dan is de schuld al te hoog om nog te kunnen innen.” Voor El Ksaihi is de oplossing dat de gemeente moet kunnen optreden als bewindvoerder, als iemand daarom vraagt. “Niet te lang wachten, snel ingrijpen, dan blijft het een beheersbaar probleem.”
Minister-president
Als student had Yassmine El Ksaihi de ambitie om de eerste vrouwelijke minister-president van Nederland te worden. Ambitieus is ze nog steeds, maar MP is mogelijk te hoog gegrepen. “Ik ben realistischer geworden”, lacht ze.
El Ksaihi (Amsterdam, 1985) studeerde commerciële economie, was zes jaar adviseur bij Radar Advies en is sinds vier jaar werkzaam bij de gemeente Zaanstad als adviseur van het gemeentebestuur (30 uur per week). Twee jaar geleden wilde ze medewerker worden van de fractie van D66, maar toenmalig raadslid Paternotte duwde haar de politiek in. “Had ik nog nooit aan gedacht”, terwijl haar man tot voor kort acht jaar fractievoorzitter was van D66 in Tilburg. Ze kwam vorig jaar in de raad, met als aandachtsgebieden werk en inkomen, armoede, inburgering en zorg. “Raadslid zijn is heel intensief en kost veel tijd. Ook was het erg wennen aan de manier van werken.”
Eerder in deze serie:
– Claire Martens (VVD)
– Carolien de Heer (PvdA)
– Erik Flentge (SP)
– Tirza de Fockert (GroenLinks)
