Mevrouw Asante en haar kinderen kwamen na een verblijf in Engeland terug naar Nederland zonder de zekerheid van een woning. Ze was ervan overtuigd dat ze snel een woning zou krijgen voor haar en haar drie kinderen. Immers, ze woonde eerder in Amsterdam en stond al vijf jaar ingeschreven bij Woningnet. Maar dat viel tegen. Na zes maanden bij bekenden te hebben gelogeerd kwam ze in 2020 in de noodopvang. Dat is een voorziening voor drie maanden, met alleen in noodgevallen een verlenging van nog eens een kwartaal. Maar bijna drie jaar later zaten ze er nog steeds: met z’n vieren op één kamer in een hotel in Amsterdam. Uitzetting dreigde en Asante stapte naar de rechter, samen met advocaat Mulder.
Naar de rechter
Vanaf dat moment begon een juridisch traject, met een uitspraak van de rechter, een kort geding door de gemeente en nog een kort geding in hoger beroep bij het Hof. Alle eisen van Asante werden afgewezen. Haar werd vooral verweten te weinig te hebben gedaan om woonruimte te zoeken, aldus de rechter. Bovendien houdt ze nu een noodopvang bezet die hard nodig is voor andere dwingende gevallen. Op 23 augustus zal Asante met haar kinderen worden verwijderd uit de noodopvang. De deurwaarder is al langs geweest. De drie kinderen kunnen mogelijk tijdelijk worden opgevangen door Veilig Thuis, zodat die niet op straat belanden. Asante moet zelf voor haar eigen onderdak zorgen.
Allerlaatste redmiddel
Wethouder Groot Wassink (GroenLinks) noemt de ontruiming van het gezin ‘de minst wenselijke oplossing’ in een brief aan advocaat Mulder. ‘Wij vinden een ontruiming uiteraard de minst wenselijke oplossing en een allerlaatste redmiddel, maar de gemeente is hiertoe gedwongen doordat uw cliënte (mevrouw Asante, red.), ondanks dat zij daartoe op grond van rechterlijke uitspraken verplicht is, weigert de noodopvang te verlaten.’ Volgens de wethouder zijn er door de gemeente ‘in samenwerking met andere partijen verschillende woonoplossingen aangedragen voor het gezin. Het gezin heeft hier echter geen gebruik van gemaakt’.
