De naoorlogse generatie heeft goed voor zichzelf gezorgd. Dat meent althans columniste Elma Drayer in de Volkskrant van 14 augustus. Vol verwondering constateerde zij dat de jeugd in coronatijd zich meer druk maakt dat ze niet meer kan feesten, dan om de economische situatie waarin ze opgroeit.
Zij heeft nog meegemaakt, dat studeren bijna gratis was. Nu begin je je studie met een fikse schuld. Vroeger kostte het geen moeite betaalbare woonruimte te vinden, Nu zijn woningen onbetaalbaar, zeker in de binnensteden. Vroeger had je vlot een vast contract. Nu wemelt het van (onvrijwillige) zzp’ers en flexwerkers. Dat is dus de schuld van de babyboomers, volgens Elma Drayer. Helaas staat zij met die visie niet alleen. Hele volksstammen denken er zo over. Maar hebben ze gelijk?
Het hoge aantal onvrijwillige zzp’ers en flexwerkers kun je onmogelijk de oudere generatie in de schoenen schuiven. Welke partij roept ook alweer, als het om werk gaat, vast moet minder vast? En dat de arbeidsmarkt dringend hervormd moet worden? Juist D66, de partij van de jongeren, die nota bene ook voor invoering van een leenstelsel bij studeren was.
Hoeveel babyboomers hebben na hun huwelijk noodgedwongen moeten samenwonen bij hun ouders, omdat er woningnood heerste. De binnensteden gaven een troosteloze aanblik van straten met dichtgetimmerde ramen en deuren. De oorspronkelijke bewoners gedeporteerd naar Almere, Purmerend of Lelystad. Hun kinderen en babyboomers inderdaad hebben met hun kraakacties de binnensteden gered van totale sloop en troosteloze nieuwbouw. En laat tegenwoordig de behouden oudbouw zeer geliefd zijn onder jongeren met rijke ouders, die belastingvrij 100.000 euro kunnen schenken voor een huis (de zogenoemde jubelton).
Maar niet iedere oudere heeft een jubelton weg te geven. De meesten hebben slechts AOW, soms aangevuld met een karig pensioen. Hoezo goed voor zichzelf gezorgd?
Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond
