“Herinneringen zijn a priori onbetrouwbaar. Mensen die lang geleden hetzelfde hebben meegemaakt, hebben daar allemaal verschillende herinneringen aan. Dat is misschien wel de kern van mijn boek.” Aan de telefoon – want in quarantaine – is Eric Corton (1969). Hij is behalve acteur, radio-deejay en televisiemaker sinds eind vorig jaar ook romancier, want toen kwam Mist uit. Hij begon daaraan te schrijven tijdens de eerste lockdown, toen zijn theaterwerk plotseling wegviel.
“Ik zal je er een voorbeeld van geven. Ik vroeg eens aan mijn moeder: ‘Weet je nog van die vakantie in Zuid-Frankrijk? Dat het zo stormde en er van die grote wespen rondvlogen? Er was een Duitser met een valse hond die maar naar ons bleef blaffen en in de branding ging een kerel zitten kakken. Mijn moeder zei toen: ‘Ja, dat weet ik nog wel, maar dat waren vier verschillende vakanties. Ik had van al die herinneringen zelf een verhaal gemaakt.”
Mist is het verhaal over filmregisseur en -scenarist Louis Koch, die worstelt met twee grote levensproblemen. Door zijn alcoholgebruik kan hij niet langer vertrouwen op zijn geheugen. En dan is er nog zijn vader Menno, die zijn herinneringen en greep op de realiteit gestaag in de mist van alzheimer aan het verliezen is.
Maar wees niet bang: Mist is verre van een zelfhulpboek tegen verslavingen in de stijl van Allen Carr. “Sommige mensen noemen het een psychologische thriller of een ‘plot gedreven roman’, maar dat klinkt een beetje saai. Ik heb geprobeerd een boek te schrijven dat spannend is, dat je na elk hoofdstuk door wilt lezen en niet weg kunt leggen. Tegelijkertijd wilde ik iets kleins vertellen over de gevolgen van alzheimer en alcoholisme, want verslaving is ook een hersenziekte. Mist gaat over verslaving en verlies: best wel grote thema’s in een lekker leesbaar verhaal.”
Zowel wat verslaving betreft als geestelijke aftakeling kon Corton voor zijn verhaal uit eigen ervaring putten. “Mijn hele leven heb ik te veel gedronken en ik heb daar vijf jaar geleden definitief een punt achter gezet. Dat pogen om te stoppen, heeft meer dan tien jaar geduurd. Je kent de gebruikelijke smoezen wel: alleen in het weekend drinken, of maar twee dagen per week, maar altijd liep dat weer mis. Als je dan weer begint, vind je jezelf zo’n ongelofelijke klootzak. Uiteindelijk ben ik gestopt met deze zin in mijn hoofd: “Stoppen is nooit meer beginnen!’”
Sindsdien heeft Corton geen druppel alcohol meer gedronken. “Ja, ik ga nog wel eens naar het café, maar dan tot een uur of acht, half negen en dan houd ik het bij koffie en tonic. Toen ik zo radicaal was gestopt, merkte ik dat ik minder behoefte had aan gewoon sociaal contact, aan smalltalk en ouwehoeren over niks. Dat voelde ineens als enorm leeg.”
De vaderfiguur Menno lijkt niet zoveel op Cortons eigen vader, maar diens aftakelingsproces wel. “Ik houd erg van mijn vader. Het was een ongelofelijke leuke en op een prettige manier licht zwartgallige en cynische man, maar daar is nu dus helemaal niks meer van over. Hij herkent niemand meer en alle besef van dag en nacht, onder en boven, links en rechts is helemaal weg. Hij zit in een verpleeghuis en als mijn moeder en ik naar hem toe gaan, moeten we hem regelmatig uitleggen hoe je een kopje koffie oppakt, het naar je mond brengt en een slok neemt. Na de eerste slok komt er weer iets van die herinnering terug, maar hij is echt ver weg. Dat is erg verdrietig.”
Behalve schrijver is Eric Corton ook een lezer. “Ik houd van Bret Easton Ellis, James Baldwin en Thomas Mann, maar ook van de Nederlandse auteur Alex Boogers. Ik lees ook graag poëzie. J.C. Bloem is een van mijn favoriete dichters. Recent las ik de nieuwe bundel van Marieke Lucas Rijneveld, Komijnsplitsers. Ik vind het echt prachtig dat iemand zo bloemrijk kan schrijven zonder dat je denkt: ‘Hou nou toch eens op zeg!’ Daar word ik echt gelukkig van, zo mooi vond ik het.”
Eric Corton schreef voor Mist twee verhalenbundels. “Ik ben nu een nieuw boek aan het opzetten, maar nog niet aan het schrijven. Het wordt persoonlijker dan Mist, maar of het een cross-over tussen fictie en non-fictie wordt, of dat ik het echt naar fictie ga tillen, weet ik nog niet. Dat moet nog uitgisten in mijn hoofd.”
UIT: MIST
Marcus opent de fles behendig en kijkt zoekend naar glazen om zich heen.
‘Vriend… Het is een première. Mensen hebben een uitje. Ze hebben hun mooiste kleren uit de kast getrokken of een jurk gehuurd. En ze zien elkaar weer eens, hebben vaak al een slok op… Dus nee, helemaal bij de les zijn ze niet. Lastig publiek, maar dat weet jij best. Ik heb als producent nog nooit een première meemaakt waar iedereen helemaal “bij de les” was.’
Hij lacht, pakt twee longdrinkglazen vanachter de kleine bar en begint vrij wild de champagne in te schenken, waardoor het schuim over de rand gulpt.
Maak je nou geen zorgen. Hier, dit heb je sowieso verdiend.’
De deur van de kleine ruimte zwaait opnieuw open en het blonde meisje komt binnen met een dienblad met daarop een fles wijn en één glas. Verbaasd kijkt ze naar Marcus, die een tot de rand gevuld longdrinkglas vol champagne aan Louis geeft en het tweede net wil volschenken.
‘O, u hebt al,’ stamelt ze.
De twee mannen in smoking lachen.
‘Nou, zet maar neer, hoor. Die komt wel op,’ zegt Marcus met zijn luide stem, en Louis neemt een grote slok. Goeie champagne. Dat kun je wel aan Marcus overlaten.
Eric Corton – Mist – Uitgeverij Luitingh-Sijthof – €22,99
