De coronacrisis zal diepe sporen nalaten. Nu behouden nog vele mensen hun baan omdat bedrijven staatssteun ontvangen. Maar ondanks die steun is al duidelijk dat bij KLM, Nederlandse Spoorwegen en andere vervoersbedrijven duizenden banen zullen verdwijnen. Ook in de horeca zal waarschijnlijk veel werkgelegenheid verloren gaan. Veel mensen zullen dus hun werk verliezen. Sommigen zullen naderhand wel weer werk vinden. Maar er zijn ook personen bij wie dat niet meer lukt. Want vorige crisissen hebben aangetoond dat spoedig, nadat herstel optreedt, de productie van de economie op hetzelfde niveau ligt als voor de crisis. Alleen met minder medewerkers. Om te overleven, verlagen bedrijven de kosten. Oftewel de productie per werknemer wordt flink omhoog geschroefd. Sommige bedrijven gaan hierin zover dat men gerust kan spreken van uitbuiten. Onder het mom van ‘voor jouw tien anderen’, worden werknemers onder druk gezet om verslechteringen te accepteren. Cynisch wordt dan ook gesproken van ‘don’t waste a good crisis’. Vrij vertaald: (mis)bruik de situatie om dingen in het bedrijf er doorheen te krijgen die je op andere momenten niet zou lukken. Ook de overheid kan de situatie misbruiken trouwens.
Hoe vervelend het ook klinkt, maar daarom niet minder waar, sommigen onder ons gaan een hoge prijs betalen. Een inkomen uit regulier werk zal steeds minder tot de mogelijkheden gaan behoren. De periodes tussen ‘in between jobs’, zoals werkloosheid eufemistisch ook wel wordt genoemd, zal voor sommigen steeds langer worden en uiteindelijk eindstation blijken te zijn.
Ja, ja, ik hoor mijn kennissen al zeggen, hoezo een hoge prijs betalen? Jij, de flierefluitende beroepswerkloze. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat in een maatschappij, waarin betaald werk de maatstaf aller dingen is, je het veel tijd en moeite zal kosten je te bevrijden uit het keurslijf werk en je eigen weg te gaan. Weg van werk. Veel succes, kameraad.
Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond
