Cindy Hoetmer – Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar

Tekst Jos Verdonk | Beeld Sandra Hoogeboom

Cindy Hoetmer (1967) schreef halverwege de jaren nul een tweetal romans, Het beest in Daisy (2005) en Schop me! (2007). Daarna bleef het lang stil, tot februari van dit jaar. Toen verscheen het boek met de onmogelijk lange titel Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar. Volgens haar uitgeverij een roman, maar klopt dat wel? “Nee, dat is het absoluut niet. Voor mij is het veel meer een egodocument of egodocumentaire, maar dat vond de uitgeverij niet aantrekkelijk klinken. Het zijn kleine stukjes die aan elkaar zijn gelast en zo geeft het een beeld van iemand. Of het ook in de reeks Privé-Domein zou passen? Nee hoor, daar ben ik niet beroemd genoeg voor.”

Haar eerste twee romans waren niet echt een succes. “Die eerste verkocht nog wel maar kreeg heel slechte recensies, echt schokkend slecht. De damesbladen en glossy’s waren enthousiast maar de kranten vonden het niks. Mijn vorige redacteur had mijn werk Reviaanse chicklit genoemd en ik weet niet of dat wel zo’n goed idee was.” Ze lacht. “Als een man een boek schrijf is het gewoon een boek, als een vrouw een boek schrijft is het chicklit.”

Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen (etcetera) is net zo origineel en ongebruikelijk als de ontstaansgeschiedenis ervan. “Ik ben iemand met motivatieproblemen en lijd aan uitstelgedrag. Daardoor kom ik niet makkelijk in beweging. Om die reden heb ik mezelf de opdracht gegeven elke dag op Facebook te schrijven wat ik meemaak. Dat waren voornamelijk saaie dingen, want ik doe niet zo veel. Ik ben geen avontuurlijk persoon.

Ik slenter een beetje over straat en spreek met vrienden af en collega-schrijvers. Het was niet in eerste instantie bedoeld als boek. Iedereen over wie ik schreef, kon meelezen en niemand heeft tegen mij gezegd: ‘Wat lul je nou?’ Het is dus echt allemaal honderd procent waar gebeurd.” Het fraai vormgegeven boekje heeft op de voorkant een luiaard die in een liaan hangt en beschrijft ongeveer anderhalf jaar uit het soms vrolijke, maar soms ook wat zwaarmoedige leven van de auteur.

In korte, fragmentarische verhalen wordt voortdurend veel gedronken. Dat gebeurt in haar stamcafé De Pels en andere kroegen in Amsterdam. Iedereen wordt met naam en toenaam genoemd. Ook tijdens een vakantie in Spanje met haar ouders in een urbanisation – een buitenwijkje waar vooral veel toeristen verblijven – gaat Cindy zich te buiten aan bier, bingo en gezang. “Ik ben al lang een liefhebber van de Engels pubcultuur. Die is anders dan de Amsterdams kroegcultuur: Engelsen worden veel dronkener, gaan altijd zingen en op straat liggen. Ze zijn veel hartstochtelijker: het kan ze allemaal niks schelen. Ik was graag zelf Engels geweest, maar daar is nu toch niets meer aan te doen.”

Behalve schrijven ontwerpt Hoetmer als vormgever onder andere verpakkingen. “Ik ben zzp’er en behoor tot de doelgroep van MUG. Ik red het allemaal met de hakken over de sloot, maar dat is prima. Ik heb niet zoveel nodig.”

Door haar voorliefde voor kroegverhalen wordt Hoetmer weleens vergeleken met Simon Carmiggelt. Ook de naam Marcel van Roosmalen valt wel eens. “Ik vind hem erg goed en grappig, maar ook erg gemeen. Ik probeer wat liever en zachter te zijn. En nee, aan een nieuw boek ben ik nog niet begonnen. Dat heb ik even uitgesteld. Nóg een boek als dit zou een beetje veel worden, maar ik wil graag een filmscript schrijven. Ik weet niet of me dat lukt. Ik sta voornamelijk in het leven om mijn tijd door te komen, denk ik wel eens.”

UIT: MIN OF MEER OPMERKELIJKE GEBEURTENISSEN UIT HET LEVEN VAN EEN TREUZELAAR

‘Oké,’ zei de therapeut. ‘We moeten dus kleiner beginnen. Heb je last van schaamte?’

‘Ja,’ zei ik. ‘Ik schaam me bijna altijd.’

‘Wat vind je van gek doen in het openbaar?’

‘Verschrikkelijk. Een nachtmerrie.’

‘Prima. Laten we naar buiten gaan, dan kan je iets geks doen op straat. Dat is niet zo persoonlijk, want die voorbijgangers kennen je toch niet.’

‘Maar,’ zei ik, ‘dit is Amsterdam, ik ken honderden, duizenden mensen.’

We stonden buiten.

‘Ga maar een stukje huppelen. Zal ik het voordoen?’

Dat hoefde niet van mij, want het is niet moeilijk. Kinderen kunnen het.

Ik probeerde zo hoog mogelijk te huppelen, want halfslachtig huppelen, dat is geen uitdaging. Ik huppelde van de hoek naar Kriterions Jupiler-uithangbord, en terug. Sommige mensen glimlachten naar me en anderen dachten zichtbaar dat ik gestoord was. Ik huppelde per ongeluk tegen iemand aan, want het bleek moeilijk om recht te huppelen. De man keek geïrriteerd.

‘Sorry. Ik ben mezelf aan het verbeteren,’ zei ik buiten adem, want huppelen is niet alleen gênant, het is ook vermoeiend.

advertentie Regenboog Groep

Cindy Hoetmer  – Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen
uit het leven van een treuzelaar

Meulenhoff   €19,99

MUG-lezers kunnen Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar winnen door de puzzel in MUG Magazine op te lossen (zie pdf op deze website). Inzenden uiterlijk 31 mei 2020.