Het Amsterdamse college van burgemeester en wethouders vraagt het Rijk om ruimere bevoegdheden rond de kwijtschelding van gemeentebelastingen. Met een ruimere bevoegdheid kan het college een hogere vermogensgrens instellen, zodat meer mensen in aanmerking komen voor kwijtschelding.
De gemeente moet nu te vaak ‘nee’ verkopen aan Amsterdamse minima omdat ze net iets te veel spaargeld hebben. En dat niet omdat ze graag geld oppotten maar omdat de sociale dienst van sommige mensen verlangt dat ze sparen om medische kosten op te vangen. De Gemeentelijke Belastingdienst stelt vervolgens, conform landelijke regels, dat ze te veel op hun bankrekening hebben staan en ‘dus’ niet in aanmerking komen voor kwijtschelding, terwijl ze die toch echt hard nodig hebben.
Amsterdam en Utrecht, én de Amsterdamse Ombudsman, hebben D66-minister Kasja Ollongren (Binnenlandse Zaken) gevraagd om méér beleidsvrijheid bij de kwijtschelding van gemeentebelastingen. Amsterdam verwijst naar een recent onderzoek waaruit blijkt dat minima-huishoudens vaker financiële problemen en betalingsachterstanden hebben dan andere Amsterdammers. Elf procent van die huishoudens heeft schulden. Ruim de helft van de minima heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Kwijtschelding van gemeentebelastingen geeft financiële verlichting.
‘Voor personen die moeten rondkomen van een minimuminkomen gaat het om honderden euro’s per jaar, bedragen die in het leven van alledag een groot verschil maken en voor ademruimte kunnen zorgen’, schrijft het college.
Amsterdam wijst de minister op de tegenstrijdige situatie waarbij bijstandsgerechtigden aan de ene kant moeten sparen om medische of zorgkosten te betalen en anderzijds de Belastingdienst die dat spaargeld als vermogen ziet. ‘Dit is voor burgers niet te begrijpen’, schrijft het college aan de minister. De Amsterdamse Ombudsman krijgt hierover veel klachten.
