Eenzaamheid is een groot probleem in Amsterdam: zo’n 80.000 mensen zijn ernstig eenzaam en nog eens 220.000 matig eenzaam. Dat betekent dat iemand weinig sociale contacten heeft of dat de emotionele diepgang ontbreekt als er wel contact is.
De aftrap van de Week van de Eenzaamheid is in Huis van de Wijk de Meeuw in Amsterdam-Noord. De hele middag is er een portretdichter aanwezig, er zijn lezingen en vrijwilligers van BuurtBuik zorgen voor een kom soep. Maar het belangrijkst is misschien wel de gewone functie van het buurthuis: in de kantine kun je iets te drinken krijgen en een praatje maken.
Bij de ingang is een klein podium, daar kun je door dichteres Claartje Chajes een portret van je eenzaamheid laten schrijven. Claartje heeft drie mensen gesproken, waaronder een man die zei dat hij geen eenzaamheid kent en iemand die zo graag zijn verhaal kwijt wilde dat hij bleef praten toen ze zijn gedicht al aan het schrijven was. “Ik probeer vragen te stellen om een klein kijkje in de ziel te krijgen. En blijkbaar is er in deze ruimte plek voor intimiteit: iedereen komt op zijn eigen manier met een verhaal over eenzaamheid.”
Ammer Reduron is coördinator Informele Zorg bij de Regenbooggroep en kan uit eigen ervaring ook goed vertellen over wat het betekent om eenzaam te zijn. In 2012 kreeg hij een burn-out waardoor hij in de ziektewet terechtkwam en uiteindelijk in de bijstand. “Ik kon me vroeger niet kwetsbaar opstellen en daardoor kon ik andere mensen ook niet het inzicht verschaffen dat ze nodig hadden om me te begrijpen,” vertelt hij. “Meer contact hebben is niet altijd de oplossing, dat is alleen een externe factor. De behoefte moet ook uit jezelf komen.”
Reduron begon in januari 2014 als vrijwilliger bij de Regenbooggroep. “Het voordeel van vrijwilligerswerk is dat je aanspraak kunt doen op je kwaliteiten. Maar andere mensen moeten daar ook wel oog voor hebben. Bij de Regenboog vertelde ik mijn verhaal en zij vonden het niet raar. Als ik in de tijd dat ik heel eenzaam was een schouderklopje kreeg of als een collega zei dat ik ergens goed in was, was dat precies wat ik nodig had. Het gaf me vertrouwen in de weg vooruit.”
Om vijf uur wordt de Week van de Eenzaamheid officieel geopend door Esther Lagendijk, stadsdeelbestuurder van Amsterdam-Noord. Haar portefeuille is Sociaal Domein, waar ook de zorg voor eenzamen onder valt. Tijdens haar presentatie wordt ze gebeld. “Ik neem even op,” zegt ze. Ze houdt de microfoon bij de luidspreker van haar telefoon, een bibberige stem aan de andere kant van de lijn: “Ik ben vorig jaar november weduwe geworden.” Een eenzame beller. Lagendijk vraagt door: wat is er aan de hand, zijn er misschien mensen in de buurt waar ze wat contact mee heeft? Dan zegt ze dat er binnenkort iemand van Stichting Doras langskomt en dat ze zelf ook eens koffie komt drinken.
“Dit was natuurlijk een actrice,” vertelt Lagendijk achteraf, “maar dit is een heel herkenbaar verhaal. We hebben inderdaad zulke initiatieven in het stadsdeel om mensen te helpen.”
Na de presentaties worden er twee karretjes binnengereden met kommen en een grote pan. De vrijwilligers van BuurtBuik hebben spinaziesoep gemaakt met kikkererwten en citroenyoghurt. Vrijwilliger Jan-Kees van Bennekom vult achteraf groentepotten met soep die we mee naar huis mogen nemen. “Jij krijgt een grote pot mee,” zegt hij tegen een boomlange man, “je kwam net ook twee keer opscheppen!”
Je kunt tijdens de Week van de Eenzaamheid nog t/m 8 oktober meedoen aan diverse sociale activiteiten. Elke werkdag is er in een ander Amsterdams stadsdeel iets te doen.
Voor meer informatie over het programma: www.
