Met de ‘Koffiets’ naar dak- en thuislozen

Hanna en Anne fietsen sinds de corona-crisis dagelijks met de Koffiets langs plekken waar veel dak- en thuislozen zijn. Hun (elektrische) bakfiets is volgeladen met koffie, thee, broodjes en warme maaltijden. MUG fietst een dag mee.

“Wilt u koffie”? Dat is telkens de eerste vraag die Hanna en Anne aan een dakloze stellen als ze langskomen met hun bakfiets, volgeladen met onder meer koffie. Hanna is als straatpastor verbonden aan de Protestante Diaconie Amsterdam. Anne is daar communicatiemedewerker. Maar sinds de corona-crisis hebben ze hun werkzaamheden flink moeten aanpassen. Omdat door de vrees voor besmetting inloop-locaties voor dak- en thuislozen minder toegankelijk zijn bedachten de dames om de vele dak- en thuislozen dan maar op straat op te zoeken. Met een grote bakfiets, voorzien van elektrische aandrijving en volgestopt met koffie, thee, tachtig broodjes en warme maaltijden. Sinds kort gaat er een keer per week ook een arts mee. 

Daklozen ‘spotten’

Wie met Hanna door de rustige (het is corona-tijd) Amsterdamse binnenstad fietst, denkt dat zij (bijna) alle buiten lopende Amsterdammers kent. Ze groet velen met een handgebaar of een duidelijke groet (“Goede morgen”). Het blijkt telkens te gaan om een van haar vele ‘klanten’ die zij als straatpastor tot haar clientèle rekent: dak- en thuislozen. Maar ook een onbekend persoon spot ze feilloos als iemand die wel een kopje koffie kan gebruiken. En daar stapt ze dan zonder enige schroom op af. “Wilt u koffie?”, zo begint het altijd. Zo ook op de Nieuwmarkt, waar op een koude dinsdagmorgen een eenzame man op een bankje voor zich uit zit te kijken. “Wilt u koffie?”, en dat blijkt een voltreffer. De man in kwestie heeft gráág koffie. Hij heette Joshua. Er volgt een lange monoloog in het Duits, zo nu en dan met tranen in zijn ogen. De man heeft duidelijk lang niemand gesproken. Hanna zegt later dan ook dat het vaak vooral om een luisterend oor gaat en minder om een kopje koffie.

Locaties

Na de Nieuwmarkt rijden we langs een reeks locaties met dak- en thuislozen. Hanna kent de vele mannen en een enkele vrouw bijna allemaal bij naam. Via de Oude Zijds Achterburgwal naar de Dam, waar een Bulgaar op de stoep van het Paleis ligt te slapen. Daarna naar de onderdoorgang bij het Centraal Station, waar een jonge man al een week verblijft op een tweepersoons matras. “Graag thee en een broodje kaas.” Op de Haarlemmerdijk is er even ruzie tussen de mannen, maar daar trekt Hanna zich niets van aan. Ze kennen hen allemaal. Vervolgens naar de Buurtboerderij van de Regenboog Groep in het Westerpark om warme maaltijden op te halen. Nog verder naar het westen, naast de nachtopvang van HVO Querido en het Leger des Heils op de Transformatorweg, zitten een man en een vrouw op de stoep, ook oude bekenden van Hanna. “Elke morgen moeten alle 150 personen in de nachtopvang naar buiten, tot het einde van de middag.” Via de parkeergarage aan de Marnixstraat naar het Vondelpark. In de Rozentuin ziet Hanna een van haar vaste klanten niet zitten. “Waar is Willem”, vraagt ze aan de anderen. Ze maakt zich zorgen.

Dak- en thuislozen en corona

Sinds de corona-crisis is het aantal plaatsen met nachtopvang flink vergroot, maar overdag moeten veel dak- en thuislozen zich tijdens de corona-crisis zelf zien te vermaken, luidt het advies van de gemeente. “In deze uitzonderlijke situatie is het advies aan dak- en thuisloze mensen om zoveel mogelijk buiten te blijven. Volgens de GGD loopt u daar namelijk het minste risico op besmetting. Alleen mensen die geen ander alternatief hebben (mensen zonder 24-uurs opvang of thuislozen zonder eigen woning), kunnen bij inloophuizen naar binnen om bijvoorbeeld naar het toilet te gaan, een maaltijd overdag te eten of voor een rustmoment.” De schattingen over het totale aantal dak- en thuislozen in Amsterdam lopen nogal uiteen, en variëren van 1.000 tot wel 5.000. 

advertentie Regenboog Groep