Daklozen lopen veel – minstens acht kilometer per dag – en ze worden ook nog wel eens weggejaagd. Vaak lopen ze op slechte en knellende schoenen. Jeannette Albers (69) is pedicure en vrijwilliger en behandelt de voeten van daklozen niet uit medelijden maar uit betrokkenheid, vertelt ze, terwijl ze een slokje van haar thee neemt. “Ik kan zo een steentje bijdragen aan het verbeteren van hun leven.” Albers heeft veel respect voor daklozen, omdat “ze het zo lang volhouden zonder een eigen rustplek.”
De vrijheid van een zwervend bestaan leidde ertoe dat Albers in 2000, toen ze vijftig werd, een voettocht van zeven maanden naar Jeruzalem maakte. Bij haar terugkomst nam ze in Diemen een pedicurepraktijk over. Daarnaast ging ze vrijwilligerswerk doen bij het Amsterdamse Stoelenproject in de Marnixstraat en bij Inloophuis De Kloof, in het souterrain van het voormalige St. Vincentiushuis aan de Kloveniersburgwal, inmiddels onderdeel van De Regenboog.
“Veel daklozen wringen zich in schoenen die ze mooi vinden”, zegt Albers, “maar die schoenen zijn vaak te krap, waardoor ze likdoorns krijgen. Tenen moeten de ruimte hebben.”
Daklozen hebben vaak geen geld voor goede schoenen. En de schoenen die ze kopen zijn vaak te klein. “Voeten moeten kunnen ademen, anders krijg je bacteriën en wondjes.”
Mooie schoenen
Albers weet uit ervaring dat daklozen vaak te lang wachten om zich te laten behandelen. Ze behandelt likdoorns, eelt, ingegroeide teennagels en andere pijnplekken. “Wondjes behandel ik ook, dat is geen pedicurewerk, maar niemand anders helpt. Bij ontstoken wonden stuur ik iemand door naar de Kruispost, waar je zonder verzekering terecht kunt.”
Sommige daklozen zeggen vaak tegen haar: ‘Ik heb slechte voeten, want ik loop zo veel.’ “‘Maar ik heb zeven maanden gelopen’, zeg ik dan, ‘en ik had geen last van mijn voeten.’ Het ligt niet aan het lopen; het ligt vooral aan je schoenen. Dat willen mensen, dat geldt niet alleen voor daklozen, niet horen want het zijn toch mooie schoenen.”
Albers vindt het belangrijk dat de mensen die ze behandelt, zich even kunnen ontspannen. “‘Je hebt twintig minuten vakantie’, zeg ik dan. Als je hun voeten aanraakt, zie je ze ook ontspannen, want in de voeten komen de reflexpunten van alle organen samen.”
Schoenen doneren
De mensen die door Albers worden geholpen, zijn haar dankbaar, dat geeft haar een goed gevoel. “Dit werk is mijn passie, want zo kan ik al mijn talenten gebruiken. Als ik mijn hand op een pijnlijke plek leg en de pijn verdwijnt, word ik daar blij van.”
Het zit haar dwars dat mensen op slechte schoenen door het leven stappen. Vandaar dat ze al jaren van schoenenwinkels schoenen krijgt, die klanten achterlaten.
De Regenboog Groep hield vorige maand een schoenen-inzamelingsactie voor daklozen waarop massaal is gereageerd, vertelt voorlichter Jola Gosen: “AT5 en Radio NH haakten op de actie in, bedrijven als Scapino en Allshoes Benelux doneerden honderden paren nieuwe schoenen. Particulieren kwamen in actie, de gemeente moedigde mensen aan schoenen bij de stadsloketten af te leveren. Zelfs de politie van bureau Burgwallen, kwam in actie. En dat terwijl de politie daklozen nog weleens wil wegsturen. Kortom, het was hartverwarmend.”
Met de opbrengst van de actie kan De Regenboog Groep weer een tijdje vooruit, maar volgens Jeannette Albers is er nog wel behoefte aan goede, liefst brede mannen-winterschoenen in de wat grotere maten 46 en 47. (zie deregenboog.org/locaties).
Haar pedicurepraktijk is ze aan het afbouwen, maar met haar vrijwilligerswerk voor daklozen hoopt ze nog een tijdje door te gaan. “Zo lang ik mijn tassen kan dragen, blijf ik dit werk doen.”
