De zomervakantie is in volle gang. Veel jongeren hebben hun middelbare schooldiploma gehaald. Gefeliciteerd! Sommigen weten nu al precies hoe hun verdere leven eruit zal gaan zien. Ik weet niet of ik nu blij of droevig voor ze moet zijn. Nu al weten hoe je leven erover dertig jaar eruit zal zien, lijkt mij een beetje saai. Anderzijds, je zult tegenwoordig wel moeten.
Getrouwd, twee schattige kinderen, een mooie koopwoning. Twee keer per jaar op vakantie en nog wat stedentrips maken. En niet onbelangrijk, een wereldbaan met uitstekende carrièremogelijkheden, die financieel ervoor gaat zorgen dat je niet de volle rit, die de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Koolmees voor jou in petto heeft, hoeft uit te zitten, maar dat je een paar jaar eerder in goede gezondheid met pensioen kunt. Ja, als je het zo bekijkt, is een verstandige blik voorwaarts zo slecht nog niet.
Maar wie is er met achttien al zo verstandig? Dat zullen er niet veel zijn. Veel jongeren weten op die leeftijd nog niet wat ze willen en gaan eerst eens op vakantie. Bij terugkomst hopen ze te weten wat ze nu echt willen. Wordt het een vervolgstudie, of toch gelijk op zoek naar een baantje?
Eén ding is voorlopig zeker voor degenen die hun eerste echte schreden op de arbeidsmarkt gaan zetten. Een baan voor het leven zit er voor de meeste mensen niet in. Het zal een baantje zijn, dat als je mazzel hebt, na drie keer met een half jaar verlengd te zijn, misschien wordt omgezet in een vaste betrekking. Wat zeg ik? Vaste betrekking, vergeet het maar. Hoe zei bovenstaande Koolmees dat ook weer: vast werk wordt minder vast en flexibel werk wordt minder flexibel.
Maar hoe de arbeidsmarkt zich ook mag ontwikkelen, doe vooral wat je leuk vindt. Het is jouw leven. En trouwens, niemand kan voorspellen hoe het leven er over dertig jaar uitziet. Carpe diem of voor wie geen Latijn op school heeft gehad: pluk de dag!
Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond
