AMSTERDAM – Amsterdam geeft jaarlijks 117 miljoen euro uit aan armoedebeleid. Dat blijkt uit de Monitor Armoederegelingen die deze week in de commissie WIO van de gemeenteraad werd besproken. De meeste partijen in de raad steunen de Amsterdamse aanpak maar er is ook kritiek.
Belangrijkste kritiek van de raadscommissie Werk, Inkomen & Onderwijs (WIO) betreft de te lage ambitie om werkende armen ook te laten profiteren van de vele Amsterdamse armoederegelingen. Tot nu toe wordt naar schatting 33 procent van de werkende armen bereikt. De ambitie van het college is dit percentage de komende jaren te laten groeien naar 41 procent. SP en D66 vinden dat nog veel te weinig. “Ambitie, ambitie, ambitie”, dat was de opdracht die de wethouder meekreeg van SP-raadslid Erik Flentge.
Makkelijk is dat niet, waarschuwde wethouder Marjolein Moorman (PvdA). Immers, vaak weet de gemeente, anders dan bij bijstandsgerechtigden, niet zo goed wie deze werkende armen zijn. Flentge vindt dat de gemeente toch meer ambitie aan de dag moet leggen om ook deze groep te bereiken. Ook vraagt hij aandacht voor ondernemers met een laag inkomen: “Vaak weten die niet eens voor welke regelingen ze in aanmerking komen.”
Armoedeval
Er is ook kritiek op het geen gebruik meer kunnen maken van armoederegelingen als het inkomen ook maar iets boven de 130 procent van het sociaal minimum (bijstandsniveau) uitkomt. Daardoor kan het netto inkomen van werkenden, die iets meer dan dat sociaal minimum verdienen, dalen in plaats van verbeteren. Deze zogeheten armoedeval maakt dat werken vanuit een uitkering financiële soms meer frustreert dan mensen verder helpt. Onrechtvaardig, vindt ook wethouder Moorman. Ze deed de toezegging dat ernaar wordt gekeken hoe deze armoedeval te verzachten.
Beleidskader vluchtelingen
Op de agenda van de raadscommissie van 15 mei stond ook de aanpak van vluchtelingen voor de jaren tot 2022. Dat gebeurde in samenhang met de Monitor Amsterdamse Aanpak Statushouders. Ook hier vooral steun voor het beleid tot nu toe, vooral voor de integrale aanpak die Amsterdam heeft ontwikkeld.
Kern van de aanpak voor statushouders is dat er vooral maatwerk wordt geleverd en dat de werklast van de casemanagers lager is dat in de bijstand. Vragen waren er vooral over de manier waarop ‘na-reizigers’ worden begeleid en de vele problemen op het gebied van de gezondheid van statushouders.
