De handen van onze minister-president Mark Rutte jeuken. Hij zou er het liefst op los willen slaan, op jongeren die ambulancepersoneel hinderen in de uitoefening van hun vak. Ook ik snap niet wat er zo lollig is om ambulancepersoneel te hinderen in hun vaak levensreddend werk.
Maar nu onze minister-president zijn frustraties de vrije loop laat, meen ik mij dat ook te kunnen veroorloven. Tijdens gesprekken met sociale dienst-medewerkers heb ik als steuntrekker heel wat tenenkrommende redeneringen moeten aanhoren. Zoals: “Meneer, u wilt toch ook wel eens uit eten gaan of op vakantie.” Allerlei drogredenen werden aangevoerd om je maar te overtuigen om te blijven solliciteren. Ook al had de praktijk allang de onzin daarvan aangetoond.
Ik bleef rustig en gebruikte mijn vuisten niet. Afgezien van een kort geluksmoment zou dat niks hebben opgeleverd. Ik luisterde, maakte aantekeningen en ging na wat ik er juridisch tegen kon doen. Ook sloeg ik de interne werkvoorschriften erop na, die de sociale dienst hanteert. En steun zoeken in het publieke debat.
Heel wat door de sociale dienst opgelegde strafkortingen werden zo teruggedraaid. Nog steeds doen die verhalen het goed op feesten. Blijkbaar zijn mijn feestjes in niks te vergelijken met die van VVD’ers. Daar schijnt de adrenaline alle kanten op te spuiten.
Nou meneer Rutte, open je vuist, en sla eens een juridisch boek open. Maar gebruik vooral je verstand. Wild om je heen slaan en stoere taal uitkramen om de PVV en Forum voor Democratie de wind uit de zeilen te nemen is een gevaarlijk spel. Kiezers kunnen het wel eens letterlijk nemen. En wat voor een signaal geeft u als leraar af aan leerlingen? Foei.
En raadpleeg deskundigen. Maar doe me een plezier. Ga niet langs bij nota bene uw VVD-partijgenote en burgemeester van Den Haag, mevrouw Krikke. Het land zou dan wel eens echt in vuur en vlam kunnen komen te staan.
Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond
