‘De situatie was verwarrend en voelde bedreigend’

Mevrouw Bonny Alberts-Hendriksma (82) werd op een nare manier behandeld door de afdeling Handhaving van de gemeente Amsterdam. “Ik stond op een invalidenparkeerplaats in Noord te wachten op mijn man die een stuk verderop bij de fysiotherapeut was. Ik had hem eerder nabij die fysiotherapeut afgezet en was doorgereden naar het parkeerterrein. Ik deed dat elke week.”
Mevrouw Alberts-Hendriksma werd aangesproken door de afdeling Handhaving en moest haar rijbewijs en invalidenparkeerkaart laten zien. “De invalidenparkeerkaart werd ingenomen omdat die op naam van mijn man stond en alleen hij daar mag parkeren. Ik kreeg vragen die uitgingen van oplichting en misbruik. Ik zei dat ik in de veronderstelling was dat ik als mantelzorger en chauffeur van mijn echtgenoot op die plek mocht parkeren en dat van opzet geen sprake was. Ik kreeg als reactie dat ik waarschijnlijk een bekeuring zou krijgen en dat die invalidenparkeerkaart naar het stadsloket in Oost zou worden gestuurd. De situatie was verwarrend en voelde bedreigend.”
Mevrouw Alberts-Hendriksma en haar man hoorden niets meer over die ingenomen invalidenparkeerkaart. “Ik belde vier keer met het 14020-nummer van de gemeente en vulde ook twee keer een contactformulier in, maar dat leverde niets op. Ik heb na zeven weken de hulp van de ombudsman ingeroepen. Dat hielp. We konden een paar dagen later die kaart ophalen in Oost. Dat gaf een nieuw probleem. Mijn man moest die kaart persoonlijk komen ophalen, maar hij is slecht ter been. Het is hem uiteindelijk met zijn rollator gelukt en na elke twintig meter een pauze, om bij de juiste balie te komen.”
Mevrouw Alberts-Hendriksma kreeg tien weken later een fikse verkeersboete. “Het gaat om 359 euro. Ik ga in beroep. Die boete is onterecht omdat ik mijn man wegbracht naar een medische voorziening en in de buurt heb geparkeerd. Het wordt tijd dat er voor mantelzorgers iets wordt geregeld in relatie tot een invalidenparkeerkaart. Ik voel mij gestraft.”

OMBUDSMAN MUNISH REAGEERT:

Handhaven is soms ook begrip tonen

Allereerst wil ik even zeggen dat het goed is dat er wordt gecontroleerd op parkeerplaatsen voor gehandicapten. Als handhaver moet je er immers voor zorgen dat deze plaatsen beschikbaar zijn voor de mensen die ze echt nodig hebben. Maar bij het handhaven van de regels moet je ook weloverwogen afwegingen maken. Dus stevig handhaven als het nodig is, maar je ook vrij voelen om van handhaving af te zien als de situatie daar om
vraagt. Stel dat mevrouw op de passagiersplaats had gezeten of niet bij de auto was ge- bleven? Dan was er niets aan de hand geweest. Of als de handhavers een extra rondje hadden gemaakt en vervolgens hadden gezien dat meneer zelf echt in de buurt was? Moest die bekeuring nu echt uitgeschreven worden? En was het nodig die gehandicaptenparkeerkaart in te nemen?
Het heeft veel tijd, moeite en parkeergeld gekost voor de kaart weer opgehaald kon worden. Ook hierbij heeft de gemeente zich weinig dienstverlenend opgesteld. Meneer moest persoonlijk langskomen. Hoe handig was het geweest als hij zich via een knopje bij de verzinkbare paal had kunnen melden, zodat men die had kunnen laten zakken? Of, nog handiger: gehandicapte – of oudere bewoners de gang naar het stadsdeel besparen door documenten aan huis langs te brengen. Juist deze mensen moeten veel zaken bij de gemeente regelen. Ik zou het toejuichen als de gemeente de toegankelijkheid van de stadsloketten voor álle Amsterdammers onder de loep neemt en verbeteringen doorvoert.

De Ombudsman is van maandag tot en met vrijdag van 09.00 tot 12.00 uur bereikbaar: 020 625 9999. Zie ook: ombudsmanmetropool.nl

advertentie Regenboog Groep