Met huiswerkinstituur Scientia Potentia Est helpt Kwame Agyapong-Ntra kinderen in Amsterdam Zuidoost om hun talent optimaal te benutten. “Als deze kinderen aan een dokter denken, denk ze aan een witte man of vrouw.”
Het is vrijdagmiddag, vijf uur. Tijd om te gamen, een filmpje te kijken of een kleine zus te pesten. In het Nieuwlandhof in Holendrecht druppelen tientallen kinderen binnen om vast hun huiswerk voor de volgende week te maken. “Als we het nu doen, kunnen jullie in het weekeinde lekker chillen,” zegt meester Kwame tegen de scholieren die in een van de lokalen hun rekenboeken en schriften uit hun tassen ha- len. “Vandaag gaan we breuken optellen, af- trekken en vermenigvuldigen. Let’s go.”
Wekelijks maken zo’n 170 kinderen gebruik van de diensten van meester Kwame Agyapong-Ntra en zijn huiswerkinstituut Scientia Potentia Est (SPE) in Zuidoost. Kennis maakt macht. “Alle inspanningen zijn erop gericht om de kinderen een goede startpositie te geven,” had meester Kwame eerder op de middag uitgelegd. “We willen dat ze het maximale uit zichzelf halen. Dat kan een universitaire opleiding zijn of een beroepsopleiding. Als het aanwezige talent maar wordt benut.”
Dat laatste is in een wijk als Holendrecht minder vanzelfsprekend dan in, pak hem beet, Oud-Zuid of de Watergraafsmeer. Waar voor veel leeftijdsgenoten bij de geboorte een wegenkaart klaarligt met een uitgestippelde route naar een goede toekomst, beginnen veel kinderen hier met lege handen. “Het lezen van boeken is een goed voorbeeld,” legt meester Kwame uit. “Dat gebeurt thuis niet of nauwelijks. Hier zorgen we ervoor dat kinderen elke dag een kwartiertje lezen om ze vertrouwd te maken met boeken.”
SPE is ondergebracht in het voormalige gebouw van de reclassering in Holendrecht. Op de deur van alle lokalen staat dezelfde oproep: maak je ouders trots. “We vertellen alle kinderen dat leren hun nieuwe baan is,” zegt hij. “Tegelijkertijd zorgen we ook dat het leuk blijft. We hebben nu een challenge met de middelbare scholieren. Wie een week geen boeken vergeet of niet uit de klas wordt gestuurd, maakt kans op een cadeaubon. En het werkt.”
Door een inhaalslag te verzorgen op een plek waar dat ertoe doet, trok het huiswerkinstituut ook de aandacht van de organisatie achter de Amsterdammer van het Jaar. Meester Kwame was een van de genomineerden, en kreeg half juni in DeLaMar uit handen van burgemeester Femke Halsema de hoofdprijs uitgereikt. “Een geweldige eer,” zegt de Amsterdammer van het Jaar. “Het zorgt ook voor veel aandacht voor ons project. De reacties stromen nog steeds binnen.”
Een reactie die indruk maakte op meester Kwame, was een felicitatie via de app van zijn onderwijzer op zijn oude basisschool. Het berichtje voerde hem in gedachten terug naar zijn start. “Ik was niet anders dan de kinderen die hier nu komen. Ik was in 1992 als kind van negen van Accra naar Amsterdam verhuisd. Mijn ouders waren vooruitgegaan. Ze hadden in Ghana een goede opleiding gehad, maar begonnen in Zuidoost helemaal opnieuw, mijn vader als conciërge, mijn moeder als schoonmaker.”
Een cruciaal verschil was de ambitie van vader Maxwell Agyapong Ntra. Die begreep het belang van goed onderwijs en ontruimde elke zaterdag de woonkamer om met een vriend bijles te geven aan een groeiende groep Ghanese kinderen uit de buurt. “Soms zaten er wel twintig kinderen in de kamer,” vertelt meester Kwame lachend. “Mijn vader gaf les, mijn moeder zorgde voor wat lekkers. In 1997 hebben ze er een echte organisatie van gemaakt, de Agency for Immigrant Children.”
De wekelijkse huiskamerklas groeide uit tot de huidige stichting SPE. Meester Kwame heeft van jongs af aan geholpen met de bijlessen, maar nam na zijn studie rechten het stokje over van zijn vader. Het aanbod van de huiswerkbegeleiding werd uitgebreid met Cito-training en examentraining. “Onze doelgroep bestaat uit kinderen in de leeftijd van 4 tot en met 18 jaar,” aldus Agyapong. “Maar er komen ook geregeld oud-pupillen binnen om te praten over het schrijven van hun scriptie.”
Een van de andere kinderen in de huiskamer was indertijd Rexford Niikoi, later afgestudeerd in fiscaal recht, nu werkzaam als fiscalist en in zijn vrije tijd voorzitter van het bestuur van het huiswerkinstituut. “We willen de kinderen de kansen geven die wij ook hebben gekregen,” zegt hij. “Onze ouders hebben offers gebracht om ons vooruit te helpen. Dat geldt ook voor de ouders van deze kinderen. Ze betalen een bijdrage voor de bijlessen. Voor sommige mensen is dat echt een flink bedrag.”
Er zijn meer oud-leerlingen die betrokken zijn bij het instituut. Een twintigtal voormalige pupillen komt elke week naar Holendrecht om de nieuwe lichting kinderen te helpen met hun huiswerk en om adviezen te geven.
Niikoi: “Een van onze oud-leerlingen werkt tegenwoordig als programmeur bij een streamingdienst. Hij kwam naar ons toe met het voorstel om samen met twee collega’s een keer in de week codeerles te komen geven. Wij hadden daar nooit aan gedacht, maar de kinderen zijn enthousiast.”
Het past ook in een andere doelstelling van het instituut, namelijk om de kinderen in contact te brengen met rolmodellen. Meester Kwame: “Deze kinderen groeien niet op met oudere broers en zussen of neven en nichten die advocaat zijn of chirurg. Dat is een andere bubbel. Als ze aan een dokter denken, denken ze aan een witte man of vrouw. Onze rolmodellen helpen om dat beeld bij te stellen. Om de kinderen te laten zien dat, als ze hun best doen op school, ook zij een mooie carrière kunnen maken.”
auteur: Patrick Meershoek
