De in 2015 ingevoerde Participatiewet (PW) blijkt de hoge verwachtingen bij lange na niet waar te maken. De PW moest zorgen voor een ‘inclusievere’ arbeidsmarkt. Mensen met een arbeidsbeperking moesten gaan werken bij reguliere werkgevers en niet meer in de Sociale Werkvoorziening (SWV).
Van die inclusieve arbeidsmarkt is weinig terechtgekomen. Ik kan hiervoor wel allerlei oorzaken opnoemen. Maar de beste verklaring, waarom die inclusieve arbeidsmarkt wel moest mislukken, hoorde ik op de werkvloer van een regulier bedrijf. De baas aldaar was niet gediend van een treuzelende werknemer en maakt dat duidelijk door te schreeuwen: “We zijn hier godverdomme geen sociale werkplaats. Hier moet productie gedraaid worden. De concurrentie staat niet stil. We hebben godverdomme geen tijd om te lanterfanten, dat doe je maar ergens anders.”
Dat geeft aan waarom een werkgever geen tijd en zin heeft om een werkplek zodanig in te richten dat een mindervalide ermee uit de voeten kan. Of om zich te verdiepen in allerlei subsidieregelingen, zoals loondispensatie, loonkostensubsidie, inhuren van een jobcoach etc.
Het gevolg is dat veel arbeidsgehandicapten nu noodgedwongen thuis zitten met een uitkering. En in armoede zijn vervallen. Want de Sociale Werkvoorziening, waar men anders terechtkwam en een salaris verdiende, is afgeschaft.
Maar waarom heeft indertijd een regering van VVD en PvdA zo’n wangedrocht ingevoerd? Van de VVD begrijp ik het. Weer minder staatsbemoeienis en bovendien een besparing van 1,7 miljard. Maar van de PvdA, de partij, die zegt op te komen voor de minder bedeelden, begrijp ik niets.
Of het zou moeten zijn dat de PvdA-hoofdrolspelers in dit koningsdrama van toen, tegenwoordig leuke posten bekleden. Jeroen Dijsselbloem is burgemeester van Eindhoven, Jetta Klijnsma als commissaris van de Koning te Drenthe en Diederik Samsom werkt als hulpje van Timmermans in Europa. De tijden dat een PvdA-er, zoals Piet de Visser, zijn kamerlidmaatschap vanwege morele bezwaren tegen WAO-bezuinigingen opgaf, liggen ver achter ons. Tsja.
Jacques Peeters is medewerker van de Bijstandsbond
Ik ben arbeidsgehandicapte en voor mij zou een sociale werkplaats een nog grotere nachtmerrie zijn. Wat mij zou helpen is een beter vangnet dat niet zo hard is als de bijstand en waarbij ik makkelijk kan schakelen tussen uitkering en werk. Waarbij een beperkt aantal uren werken ook daadwerkelijk loont want dat is nu ook niet het geval. Nu kom je als je gaat werken met medische urenbeperking niet eens uit de bijstand waarmee de bijstand gewoon een gevangenis is geworden.