door Marjolein Moorman
De bestaanszekerheid van veel Amsterdammers staat onder druk. Steeds meer mensen hebben moeite om de huur, energierekening en boodschappen te betalen. Steeds meer mensen komen in armoede terecht en in schulden. Door onzekere inkomsten, torenhoge inflatie en een kabinet dat geen structurele maatregelen neemt om ervoor te zorgen dat mensen voldoende inkomen hebben om van te leven.
Zo kreeg ik een brief van een bijstandsmoeder die haar energierekening zag stijgen van 219 naar 770 euro, terwijl ze moet rondkomen van 1.046 euro per maand. Dat kan natuurlijk niet. Zij is een optimistisch mens, maar het huilen staat haar inmiddels nader dan het lachen. Dit geldt voor heel veel Amsterdammers. Het Nibud (adviescentrum op het gebied van huishoud-financiën) schatte deze zomer al in dat 1 op de 3 huishoudens moeite heeft de eindjes aan elkaar te knopen. Sindsdien zijn de prijzen, vooral voor energie en boodschappen, alleen nog maar verder gestegen. Warmte en eten, onze basisbehoeften, zijn voor veel Amsterdammers geen zekerheid meer.
Als wonen, zorg en levensonderhoud onbetaalbaar dreigen te worden dan kunnen mensen niet meedoen in de samenleving. De stress die dit geeft heeft impact op sociale relaties, werk en gezondheid. Op het welzijn van hele gezinnen en uiteindelijk op ons allemaal. Bestaansonzekerheid maakt dat je van dag tot dag moet overleven en niet in staat bent om te werken aan een betere toekomst voor jou en je kinderen. Bestaans-
onzekerheid vergroot kansenongelijkheid.
Vorige maand heb ik aangegeven dat we afstevenen op een ramp. Inmiddels zijn er maatregelen afgekondigd. Het Rijk gaat huishoudens in november en december korting geven op de energierekening en volgend jaar worden energieprijzen tot een bepaald verbruik gemaximeerd. Ook komt er weer een energietoeslag voor huishoudens met weinig geld.
“We willen de pijn van de hogere kosten verzachten”
Is het genoeg? Dat weten we simpelweg niet. De bestaanszekerheid van grote groepen is de afgelopen jaren zo uitgehold dat zij bij het minste of geringste in de armoede of in de schulden komen. Structurele oplossingen moeten uit Den Haag komen. Als lokale overheid kunnen wij de lonen en uitkeringen niet verhogen. Maar we kunnen als barmhartige stad wel maatregelen nemen om Amsterdammers met een laag inkomen extra te helpen.
Daarom gaan we dit jaar het kindtegoed op de stadspas eenmalig verhogen tot maximaal 100 euro en krijgen Amsterdammers met een chronische ziekte en een laag inkomen eenmalig een bedrag van 100 euro voor hun energierekening. Iedereen in de schuldsanering die door de hoge energieprijzen in de knel komt, hoeft deze winter de maandelijkse aflossing aan de Kredietbank niet (volledig) te betalen. Met maatschappelijke voorzieningen, waar Amsterdammers met een stadspas van kunnen gebruikmaken, schieten we te hulp als zij in de knel komen door energieprijzen.
Vanaf volgend jaar vergroten we de groep Amsterdammers die kan gebruikmaken van armoederegelingen van 120 naar 130 procent van het sociaal minimum. Hierdoor kunnen nog eens duizenden huishoudens die het hardst worden getroffen door de gestegen prijzen een beroep doen op regelingen als de stadspas, scholierenvergoeding, gratis sporten via het jeugdfonds of met korting naar de dierenarts. Met onze steun willen we ervoor zorgen dat we de pijn van de hogere kosten verzachten en proberen we te voorkomen dat mensen in de schulden terechtkomen. Tegelijkertijd blijf ik me hard maken voor een landelijk beleid dat garandeert dat alle Nederlanders voldoende inkomen hebben om de huur, energierekening en boodschappen te betalen.
Marjolein Moorman, wethouder in Amsterdam (onder meer Armoede en Schuldhulpverlening)
