Zakery Beacher (54) is een kwart eeuw hulpverlener en was dé jeugdprofessional van 2020/2021. Hij lanceerde in september Fathers for Life, een hulpprogramma voor jonge vaders. “Mijn ervaringen zijn mijn gereedschap.”
Hoe kwam je op het idee van Fathers for Life?
“Uit mijn eigen ervaring. Ik ben geboren en getogen in Engeland en was de jongste in een gezin van zeven kinderen. Mijn vader verliet ons toen ik tien maanden oud was. Ik had geen vaderfiguur als rolmodel, het enige voorbeeld was een gewelddadige en labiele stiefvader. Op mijn veertiende verliet ik school en op mijn zestiende werd ik vader. Ik kwam in aanraking met de jeugdhulpverlening, werd uit huis geplaatst en kwam in pleeggezinnen. Ik had een hekel aan hulpverleners. Ze luisterden niet naar mij en ik werd geacht te doen wat me werd verteld.”
Wat wil je met Fathers for Life bereiken?
“Het programma is speciaal voor jonge vaders tussen 16 en 27 jaar. Doel is om die vaders betrokken te houden bij hun kinderen waardoor er een kleinere kans is dat ze in de criminaliteit of in een identiteitscrisis terechtkomen. Die vaders hebben vaak een meervoudige culturele achtergrond en worstelen daarmee. Het vaderschap kan ze een doel in het leven geven. Het gaat om een groep die weinig hulp en steun uit de hulpverlening en de maatschappij krijgt. We leggen uit waarom het belangrijk is om betrokken te zijn bij je kind, geven juridisch en financieel advies, bieden mentorschap en zijn een luisterend oor. De eerste vaders hebben zich al aangemeld. Er is in de beginfase plek voor vijftien vaders.”
Waarom ben je naar Nederland gekomen en hoe ben je hulpverlener geworden?
“Op mijn achttiende zat ik aan de grond en was ik een paar weken dakloos. Ik realiseerde me dat ik mijn leven drastisch moest veranderen. Mijn zus uit Amsterdam nodigde me uit om op haar zolderkamer te komen wonen. Ik wilde weg van alle ellende en ben naar Nederland gekomen. Mijn moeder is Nederlandse waardoor ik een Brits en Nederlands paspoort heb. Ik sprak geen woord Nederlands en bezat geen enkel diploma. Bij een bakker op het Centraal Station heb ik Nederlands geleerd. Bij Thomas Cook zagen ze me wel zitten vanwege mijn Engels. Ik ben daar van kassier opgeklommen naar filiaalhouder van drie vestigingen, maar na bijna zes jaar kwam ik erachter dat dit niet het werk was waarmee ik verder wilde. Ik had me keihard ingezet zodat mijn familie kon zien dat ik wel degelijk iets kon. Vlak na Thomas Cook vroeg een vriend of ik wilde komen werken in de jeugddetentie. Ik heb ja gezegd en zit inmiddels vijfentwintig jaar in de hulpverlening. Ik heb ervaring met complexe gezinssituaties, maar ook met dak- en thuisloosheid, kindertehuizen, zestienplus- en pleegzorgbegeleiding en detentie, dat allemaal bij Levvel, voorheen Spirit. Ik ben dankbaar dat Spirit/Levvel me ooit de kans heeft gegeven om te worden wie ik nu ben.”
Wat is je belangrijkste ervaring als hulpverlener?
“Eén gesprek of persoon kan je leven veranderen. Een man belde mij laatst op om mij te bedanken voor een gesprek dat ik ooit met hem voerde toen hij nog een jongen was. Ik vermoedde toen dat hij homoseksueel was en we hebben gesproken over wat het betekent om een man te zijn en jezelf te accepteren en dat je verliefd kunt worden op een vrouw of een man.”
Dat zijn gevoelige gesprekken en lijken haaks te staan op je stoere en gespierde verschijning. Hoe zit dat?
“Wat je ziet, is niet altijd wat je krijgt. Ik heb altijd met dit soort vooroordelen te maken gehad. Ik heb in mijn jeugd op hoog niveau gebokst. Mijn oudere broers boksten ook en ze waren nogal berucht. Ik was het broertje van en moest daardoor steeds mijn mannetje staan. Mensen zochten me op, soms werd er letterlijk aangebeld, om met me te vechten, terwijl ik er een hekel aan heb. Ik boks nog steeds en vind het een mooie gedisciplineerde sport.”
Je was de jeugdprofessional van 2020/2021 vanwege je inzet als hulpverlener en de manier waarop je mensen motiveert.
“Goede hulpverlening is gebaseerd op een goede relatie. Luister goed, wees geduldig en stel jezelf open. Iemand die naar mijn leven vraagt, geef ik een eerlijk antwoord en vertel ik bijvoorbeeld dat ik ervaring heb met dak- en thuisloosheid en buiten op een bankje slapen. Mijn ervaringen zijn mijn gereedschap, maar in ervaringsdeskundigheid zit wel een gevaar. Je moet oppassen dat je denkt te weten hoe een ander zich voelt, want gevoelens verschillen van mens tot mens.
“Er is altijd een vraag achter een vraag. In een gezin gaat het bijvoorbeeld niet goed tussen de vader en de kinderen. Hoe gaan we dat oplossen? Na doorvragen blijkt dat de vader vroeger thuis problemen had met zijn eigen vader, die bleek een autoritaire man te zijn die weinig ruimte gaf aan zijn kinderen. De vader blijkt dat gedrag van zijn vader te hebben overgenomen. Dat is iets waar we het over gaan hebben en dat zou kunnen leiden tot veranderingen in het heden.”
Wat kan er beter in de hulpverlening?
“Hulpverleners hebben het zwaar. Altijd weer die administratieve rompslomp en bij-scholen en werken conform dit en conform dat. Alles moet worden geregistreerd en je bent veel tijd kwijt aan het invullen van formulieren. Bij buitenstaanders zou daardoor het idee kunnen ontstaan dat we niet veel aan hulpverlening doen. Ik wil graag een stuk minder bureaucratie.”
Je bent ook verbonden aan StreetsmArt in Oost. Voor wie is dat?
“StreetsmArt is opgericht door mijn collega Elhoussaine Hmimou en is een sociaal buurtinitiatief en buurthuis in de Molukkenstraat voor kwetsbare Amsterdammers van alle leeftijden, met een beperkt netwerk die behoefte hebben aan aandacht en hulp.
Je kunt zonder afspraak naar binnen. Er is gratis koffie en er wordt gekookt. Ook is er een televisie om naar voetbal te kijken. Een paar keer per week houdt het WPI-jongerenloket spreekuur en helpt bij het vinden van leerwerkplekken of werk. Ook @ease houdt spreekuur voor jongeren die in de knoop zitten en last hebben van stress, depressie, drugsgebruik, onveilige thuissituatie en eenzaamheid of met andere problemen.
Eenzaamheid is een groot probleem. Je kunt honderden mensen kennen maar je toch eenzaam voelen wanneer er niet iemand is die echt naar je luistert en adviezen geeft. Iedereen kan zich eenzaam voelen. Mensen kennen elkaar niet meer met de nieuwkomers in Amsterdam zoals statushouders, expats en studenten.
Een belangrijke bron van zorg voor jongeren is de woningnood. Je bent hier geboren en getogen en je kunt geen woning vinden, dat is toch gek. Ik ken veel mensen die al tien tot vijftien jaar wachten. Veel Amsterdammers zijn gefrustreerd dat vluchtelingen en expats voor gaan op de huizenmarkt. Of dat nu klopt of niet, er heerst een gevoel dat die nieuwkomers alles voor elkaar krijgen. Ik heb een neef van eenendertig met twee kindjes die al jaren staat ingeschreven.”
Wat drijft je in je werk?
“Ik hou van mensen en van mensen helpen en gun het iedereen om zelfstandig te zijn en verder te kunnen zonder hulpverleners.”
fathersforlife@bureauvie.nl of bel/whatsapp 06 194 420 62 (Abigail) of 06 336 933 23 (Esma). Deelname is gratis.
StreetsmArt, Molukkenstraat 4 hs, www.street-smart.nl
