Tekst Andreas Verwaal | Foto Fred van der Zee
Afgelopen weken stond ik op een Franse camping een potje te genieten van hopeloos Hollands herfstweer. Het motregende in het begin vrijwel de hele dag en de temperatuur haalde met moeite de 15 graden. ’s Nachts mummificeerde ik mijzelf in mijn slaapzak en overdag bood mijn dikke vest soelaas. In mijn campingkloffie verwarmde ik mijn koude neus boven de thermoskan met campingkoffie. Mezelf afvragend waar we aan waren begonnen, schoof ik de oreo koekjes gretig eén voor eén naar binnen. Aangezien elke voor de hand liggende campingactiviteit alleen met mooi weer gepaard gaat, sloeg de verveling toe. Maar we waren op vakantie en dus moest er worden genoten en ontspannen.
We besloten om naar een stadje te gaan. Het was maandag en de meeste winkels waren nog dicht dus we liepen een kerk in waar de deur op een kier stond. Ik was al lang niet in zo’n oude kerk geweest. Het was een lange hoge kerk met schitterende glas-in-lood-ramen. Er was niemand in de kerk te bekennen en de geschiedenis was voelbaar. Hardop praten zou hier misplaatst zijn. Door de serene rust in de kerk voelde ik me onrustig en ongemakkelijk. Hier was geen drukte, hectiek of waan van de dag. Ik kwam tot rust en randzaken deden er niet meer toe. Mijn gevoel van ongemak vertelde me dat ik inmiddels goed gewend was aan het overprikkelde bestaan van alle dag. Televisie kijken terwijl ik niet echt kijk. Op mijn telefoon kijken terwijl er niks nieuws is. In de koelkast kijken terwijl ik geen honger heb. En ga zo maar door. Hier in deze kerk kwam ik eindelijk even tot rust. Het voelde als de glorieuze wedergeboorte van het analoge tijdperk.
De invloed die zo een oude kerk op mij heeft, heeft een begraafplaats vaak ook. In Amsterdam zijn een aantal schitterende begraafplaatsen die je kunt bezoeken om even tot rust en bezinning te komen.
