Tekst Jaap de Groot
Wat doe je momenteel?
Harvey Esajas: “Veel! Van trainen van jongeren met een krasje en begeleiden van ouderen bij walking football tot het coachen van de bezorgers van Jumbo. Het ene moment heb ik een bal aan mijn voeten, om later met een steekwagen in een magazijn te staan. De parallel is dat er in beide gevallen sprake is van dienstverlening, zorgen dat de ander er een goed gevoel aan overhoudt. Verder studeer ik Arabisch, ben bezig om het certificaat te halen om als imam de sharia te mogen verkondigen en controleer voor Halal Amsterdam winkels waar halalproducten worden verkocht.”
Begeleiden van jongeren en ouderen doe je via stichting I-Sport-Special?
Esajas: “Samen met mijn vrouw Diana Speksnijder heb ik deze organisatie opgezet. Ons motto is dat iedereen beperkt is. De één is ziek, de ander eet de hele dag en weer een ander heeft een spraakgebrek. Ieder mens heeft wel wat en daarom zijn we er voor zo’n beetje iedereen. Vooral om mensen uit hun isolement te halen, waar ze door wat voor reden dan ook in zijn geraakt. Vervolgens brengen we ze in beweging. Zowel qua mindset als lichamelijk. Dan regel ik bij Peter Jan op de Albert Cuyp wat kleding, waardoor tegelijk de lokale middenstand wordt geholpen. Zo werkt het efficiënter, omdat je in subsidieland verdwaalt. Dat is zo gecompliceerd, dat je er omheen gaat.”
In hoeverre vaar je op het kompas van eigen ervaringen?
Esajas: “Ik ben het levend voorbeeld van iemand die nooit heeft opgegeven. Ik heb het onmogelijke mogelijk gemaakt. Eerst veel geld, daarna geen geld en nu toch gelukkig. Neem mijn ervaring met AC Milan. Na lange tijd niet te hebben gevoetbald, verdiende ik daar binnen een paar maanden een contract. Dat begon met een initiatief van mijn boezemvriend Clarence Seedorf, die niet kon verkroppen dat ik niets meer met mijn talent deed. Toen hij zag dat ik 120 kilo woog, nam Clarence me mee naar de training van AC Milan en zei: ‘Nu ga je aan de slag.’ Hij regelde een gesprek met clubpsycholoog Bruno di Michelis en die stelde me in het Engels drie vragen: ‘1. Do you believe in yourself?; 2. Do you have will power?; 3. Can you follow?’. Zo creëerde hij een cirkel van verplichtingen, waarbinnen ik moest functioneren. Van mijn verleden wilde hij niets weten, voor hem telde alleen wie ik op dat moment was. Die dag ging de deur weer voor mij open. De drie vragen van Di Michelis stel ik nu ook aan mensen die zich met een hulpvraag bij ons melden. Dat is voor mij nog steeds de basis.”
Gezien je verleden ben je in veel gevallen één van hun.
Esajas: ‘Klopt. Ik ben geboren en getogen in de Pijp. Dat is mijn buurt. Daar zitten veel jongeren die een probleem hebben, sommigen hebben al een strafblad. Ik hou ze van meet af aan voor dat er altijd hoop is. Nogmaals, daar ben ik het levende bewijs van. Maar eerst moeten ze zelf de eerste stap zetten. Dat is al ingewikkeld genoeg, want de meesten zien door de bomen het bos niet meer. Maar het werkt wel. Het is mooi om te zien hoeveel jongens er binnen een jaar weer aan het werk zijn of weer naar school gaan.”
Deze zomer werkt I-Sport-Special mee met het programma van stichting Prisma.
Esajas: “Als kleine organisatie heeft I-Sport-Special veel last van de corona-crisis gehad. Zowel binnen als buiten mochten we niets meer. Nu pakken we de draad weer op. Om dat samen met Prisma te doen, is heel prettig. Wij leveren coaches en begeleiders, die zorgen dat mensen per bus of metro naar de locaties kunnen. Onze stichting loopt zo weer warm en tegelijk profiteren andere organisaties daarvan. Zo hoort het ook.”
Ik ben het levende bewijs dat er altijd hoop is
Daarentegen ben je kritisch over de lokale overheid.
Esajas: “Daar geldt te veel de angst voor dog eat dog. Ik zag de huidige problemen in Amsterdam Noord lang van tevoren aankomen. Je moest bijna ziende blind zijn om niet in de gaten te hebben hoe steeds meer jongeren aan het criminaliseren waren. Ik heb bij de deelraad aangeboden om aan dit probleem te gaan werken. Heb gezegd: ‘Laat mij ze coachen. Het zijn in de basis geen foute jongens, maar er is onvoldoende perspectief.’ Kreeg ik te horen dat ik me bij stichting DOCK moest melden, maar juist die zijn niet in staat gebleken om hiermee om te gaan. Ik kwam daar niet doorheen. En kijk wat er nu gebeurt? Het loopt in Noord compleet uit de hand.”
Het zit je dwars hè?
Esajas: “Ik vind het verschrikkelijk. Omdat ze het laten gebeuren. Terwijl ik één van hun ben en ook nog een ex-topsporter naar wiens verhaal ze luisteren. Inmiddels zijn veertien van mijn jeugdvrienden vermoord. Hun liquidaties haalden vaak het 8 uur Journaal. Laatst kreeg weer iemand 20 jaar, waardoor ook zijn hele familie 20 jaar vast zit. Je gaat zelf onderuit en krijgt pas daarna in de gaten hoeveel geliefden je in je val meeneemt. Ik ben weliswaar een boefje, welke Amsterdammer is dat niet, maar heb geen strafblad. Dat is een essentieel verschil. Hoewel ik door diepe dalen ben gegaan, heb ik het wel gehaald. Dat had met veel van die jongens ook gekund, als ze maar op het juiste moment dat zetje in de goede richting hadden gekregen.”
Deze boodschap wil je ook via het geloof gaan verkondingen.
Esajas: “Drie belangrijke principes van de islam zijn: ‘Wees eerlijk, vroom en rechtschapen.’ Ik probeer mijn geloof in de huidige tijd te plaatsen en toe te passen, vanuit het besef dat ik als moslim in het westen leef. Ik ben daarin niet orthodox en niet extreem; ik zit in het midden. Net als ieder mens een gebrek heeft, heeft ieder mens ook zijn eigen verhaal. Dat van mij is soms vrij heftig, toch ben ik nooit wanhopig geweest. Omdat ik nu weet: ‘You don’t plan to fail, you fail to plan.”
HARVEY ESAJAS: Geboren: 13 juni 1974 in Amsterdam. Clubs: Wartburgia, SC Buitenveldert, Ajax en Anderlecht (jeugd); professioneel: Feyenoord, FC Groningen, SC Cambuur, Dordrecht’90, CD Mostoles, Castilla, Zamora CF, AC Milan, AC Legrano en Lecce. Heden: Stichting I-Sport-Special.
