Amsterdam is voor de zoveelste keer begonnen met het opschudden van het cliëntenbestand van de Sociale Dienst. Ook nu spelen financiën een grote rol in het opnieuw lastig vallen van uitkeringsgerechtigden. De grote steden krijgen de komende jaren minder geld vanuit Den Haag om de uitkeringen te betalen. Dus Amsterdam is er veel aan gelegen om de aantallen uitkeringsgerechtigden omlaag te krijgen.
Behalve veel zenuwen bij de uitkeringsgerechtigden zal het hele circus, genaamd ‘cohortaanpak’ niet veel opleveren. Banen liggen immers niet voor het oprapen, zeker niet in coronatijd. Ook is uit onderzoek gebleken dat veel uitkeringsgerechtigden fysieke en psychologische problemen hebben, waardoor ze moeilijk aan het werk komen. (Zie Zwartboek Cohortaanpak van de Bijstandsbond).
Ik kan mij niet voorstellen dat wethouder Rutger Groot Wassink dat allemaal niet weet. Maar waarom gaat hij dan toch door met iedereen op te roepen? Een brief van zijn hand aan de commissie Werk, Inkomen en Onderwijs, getiteld “Minder Amsterdammers in de bijstand”, brengt licht in de duisternis. Daarin schrijft hij dat vanuit maatschappelijke overwegingen maar óók vanuit financieel oogpunt het belangrijk is dat minder Amsterdammers een uitkering krijgen. Aha, het grote woord is eruit, anders kost het de gemeente te veel poen. Maar waarom kost het Amsterdam geld? Dat heeft te maken met een andere verdeelsleutel van de uitkeringsgelden vanuit Den Haag over alle gemeenten in Nederland. Er wordt niet alleen meer gekeken hoeveel uitkeringsgerechtigden er wonen in Amsterdam. Er wordt ook gekeken of in Amsterdam het aantal bijstandsgerechtigden even hard afneemt als het landelijk gemiddelde. Amsterdam blijft achter, dus wordt de gemeente gekort op het bijstandsbudget. Maar grote steden hebben een heel andere dynamiek dan kleinere steden. Ze trekken mensen van allerlei pluimage aan. Het zijn groeigemeenten. Het zou Groot Wassink sieren Den Haag op deze grove weeffouten in het financieringsmodel te wijzen in plaats van uitkeringsgerechtigden de stuipen op het lijf te jagen.
Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond
Tegenwoordig is er toch een enorm tekorten aan personeel heb ik gelezen
Zorg Horeca winkelpersoneel om iets op te noemen
Maar dan moet wel opleiding als dat nodig is worden geboden
De eisen op de reguliere arbeidsmarkt zijn ook erg hoog
Daaraan kan niet Ireen aan voldoen
Er zijn veel jaarcontracten Vaste aanstellingen zijn ook verleden tijd heb ik begrepen De uitkeringsgerechtigde moet ook met respect behandeld worden investeren in opleidingen en niet als een profiteur die zo gauw mogelijk aan het werk moeten geschikt of ongeschikt maatwerk !